[Star Trek Fic] What side are you loyal ? (Intro)

Pairing : John Harrison x Marla McGivers
Type: AU fanfiction

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ สถานที่ บุคล เหตุการณ์จริง สถานที่ใดทั้งสิ้น

Note

-ฟิคนี้เกิดจากความบ้าล้วนๆอีกครั้ง

-ไรท์อยากเห็นโมเม้นสตาร์เทรคและเดอะ ฮอบบิท ครอสโอเวอร์เอเจนต์ออฟชีลด์

– ฉันติดบ่วงสายลับ

**************************************************

Intro

มาร์ล่า แม็คกิ๊ฟเวอร์เดินมาหยุดที่ตึกทริสเกรเลี่ยนตรงหน้า มันไม่ง่ายเลยสำหรับสาวที่เพิ่งหย่างเข้าสู่อายุ 25 ปีที่จะใช้ชีวิตอยู่ในชีลด์อคาเดมี่ในฐานะลูกสาวบุญธรรมของผอ.คริสโตเฟอร์ ไพร์ค ผู้ซึ่งรับเลี้ยงเธอตั้งแต่เธอจำความไม่ได้ เรื่องพ่อแม่ตนเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

จนกระทั่งวันนี้……

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สาวผมน้ำตาเข้มได้มาสู่จุดมุ่งหมายสูงสุดของเอเจนต์ที่จบมาใหม่ๆ หญิงสาวยืนมองอยู่เนิ่นนานก่อนจะเดินเข้าตึกไป เธอลุ้นว่าจะได้ตำแหน่งภาคสนามไหม  ร่างบางขึ้นลิฟต์ไปยังห้องทำงานของพ่อบุญธรรม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘ตื่นเต้นจัง…. ’ เธอคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สักพักประตูลิฟต์เปิดแล้วมีชายหนุ่มสองคนเข้ามาข้างใน เธอจึงเขยิบที่เพื่อให้สองคนนั้นยืนได้สะดวก ” เฮ้!ฟิลี ตกลงห้องทำงานผอ.ไพร์คอยู่ส่วนไหนของตึกเนี่ย เราเดินวนมาสองรอบแล้วนะ ” ชายหนุ่มผมดำเอ่ยขึ้นชายผมทองข้างๆ ” แล้วจะไปรู้ไหม!? คิลี ”  เขาหันมาตอบ นั้นทำให้มาร์ล่ารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ” เอ่อ…พวกนายไปรายงานตัวใช่ไหม ” เธอตัดสินใจพูดขึ้น ” ใช่! ” ทั้งสองตอบขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” เดาว่า….พวกนายคงไม่ได้ไปชั้นบนนะ… ” เธอพูดจบประโยค ประจวบกับลิฟต์ขึ้นถึงที่หมายพอดี เมื่อประตูลิฟต์เปิด ทั้งสามจึงพบชายหนุ่มสูงวัยยืนกอดอก ผมของเขามีดำเข้มแต่แอบมีหงอกบ้างเล้กน้อย นัยต์ตาสีฟ้า ท่าทางมาเจสติก(?)  ” คิลี ฟิลี ทำไมหลานมาช้า ตอนนี้ท่านผอ.ไพร์ครออยู่นะ ” เขาหันไปทางมาร์ล่า แล้วตกใจเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นปกติ ” เธอก็ด้วยสาวน้อย ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” โหย ลุงธอรินครับ เราสายไม่กี่วิเอง ” คิลีบ่นอุบอิบ มาร์ล่ารู้เลยว่าคนตรงหน้า คือ ลุงของสองคนนี้ ” ถามหน่อยหน่วย S.H.I.E.L.D ย่อมาจากอะไร คิลี ฟิลี ” ธอรินถามขึ้น ทั้งสองยืนคิด มาร์ล่าจึงตอบออกไป ” ย่อมาจาก Strategic Homeland Intervention, Enforcement, and Logistics Division แล้วพอมาย่อจึงได้คำว่า S.H.I.E.L.D ที่แปลว่า โล่ห์ ” ธอรินยิ้มกับคำตอบของเธอ ” ดีมากสาวน้อย ” ธอรินเปิดประตู ” เชิญทั้งสามเข้าไปได้ ” ฟิลี คิลี และมาร์ล่าจึงเดินเข้าไปในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สองชั่วโมงผ่านไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” วู้ว ฉันได้ระดับหนึ่งแล้ว ” คิลีตะโกนอย่างดีใจ มาร์ล่านั่งถอนหายใจแล้วพูด ” ถึงจะระดับหนึ่ง แต่เราอยู่สายภาคสนาม ดังนั้นเราเหนื่อยกว่าสายอื่นนะ ” ฟีลีหันมา ” เรายังไม่ได้รู้จักชื่อกันเลย งั้น… ฉัน ฟีลี ดูริน นี่ก็น้องชายฉัน คิลี ดูริน เราทั้งสองเป็นหลานของลุงธอริน ” มาร์ล่าพูดบ้าง ” ฉัน มาร์ล่า มาเดลีน แม็คกิ๊ฟเวอร์ หรือเรียกว่า มาร์ล่า หรือ มาร์ ก็ได้ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” ว่าแต่ลุงนายทำไมมองฉันแล้วอึ้งๆไปนะ ตอนที่เจอกัน ” เธอตัดสินใจถาม เพราะตอนที่ธอรินเจอหน้าเธอ หน้าของเขาเหมือนเห็นผี แต่ก่อนทั้งสองที่จะตอบ ก่อนมีเสียงประกาศเรียกเข้าทีม ” เซ็งเลย… ” เมื่อทั้งสามไปถึงลานจอดควินเจ็ต ก็พบว่าเธอกับคิลีได้ภารกิจแรกที่โกดังแห่งหนึ่งในแมนฮัตตัน ส่วนฟิลีต้องไปทำภารกิจกับธอรินที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

**************************

” เอเจนต์แฮริสันครับ ทำไมเราต้องมาซุ่มด้วย ” คิลีมองจากหลังกล่องเก่าๆที่วางสูง ” เอเจนต์ดูริน เราได้การรายงานมาว่า” อาจมีสายไฮดร้ามาซื้อขายอาวุธในจุดนี้ ” จอห์น แฮริสัน หัวหน้าทีมกล่าวขึ้น เขาได้รับคำสั่งให้มาเทรนเอเจนต์ใหม่ รวมถึงจับบุคลในลิสต์ภารกิจวันนี้ อันที่จริงเขาไม่อยากมาด้วยซ้ำ แต่…เนื่องด้วยเพื่อนผู้สุดจะมาเจสติกของเขาได้ขอเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” เอาละ เด็กใหม่เธอเห็นอะไร ” จอห์นถาม ” เห็นมีคนพร้อมอาวุธ และกล่องบางอย่าง… ” คิลีตอบมา แต่มาร์ล่าส่องด้วยกล้องส่องทางไกล ” หัวหน้าค่ะ พวกนั้นมีกล่องที่เขียนว่า 0-8-4 ” ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าคว้ากล่องจากมือเรียวมาส่อง ” เวรละ… ”  เขารีบติดต่อกับผบ. ” ท่านครับ พวกเขาไม่ได้ค้าขายอาวุธ แต่เป็น 0-8-4 จะให้ผมกับทีมทำยังไงต่อ ” มาร์ล่าพยายามชะเง้อมอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เสียงปืนดังขึ้น ทำให้มาร์ล่าหยิบปืนมายิงโต้ตอบ ” พวกมันจับได้ละ ” บอร์กพูดขึ้น ” พวกชีลด์… จัดการพวกมันให้หมด!! ” เขาสั่ง ” โธ่เว๊ย! โดนจับได้ละ ” จอห์นสบถขึ้นพลางหาทางออก รวมถึง….ชิงกล่องนั้น ในสถานการ์ณนี่ทั้งสามเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพราะลูกทีมที่เหลืออยู่ภาคไบโอ ไม่ก็เคมี ส่วนดันมาป่วย จึงทำให้จอห์นหาวิธีรับมือ โดยไว ก่อนที่จะโดนฆ่าตายยยกทีม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” หัวหน้าครับ…. ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” อะไร? กระสุนเธอหมดรึไง ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” ไม่ใช่ครับ เอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์เขา…. ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พลั่ก!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มีร่างของคนกระแทกกับกล่องล้ม ทำให้จอห์นกับคิลีแทบหลบกล่องที่ล้มไม่ทัน ทั้งสองมองร่างที่นอนสลบ และเขามองหญิงสาวที่ยืน โดยมีคนนอนกองกับพื้น แถมร้องโอดโอยอยู่รายรอบ ” บอร์กละ ” จอห์นถามพลางมองมาร์ล่าที่กุมเอวตนเอง โดยมือที่ว่างถือกล่อง 0-8-4 อยู่ ” หนีไปได้ค่ะ แล้วจะทำยังไงต่อกับคนที่เหลือ ” ชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้ามองรอบๆ แล้วหันไปทางคิลี ” ไปแจ้งกำลังเสริมมาเก็บกวาดที่นี้ ส่วนเธอมาร์ล่าไปทำแผลที่เดอะบัสนะ ฉันว่าเอเจนต์โบนส์คงว่างอยู่ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ณ เดอะบัส

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” ยังดีที่ช้ำแค่นิดเดียว แต่ต้องทานยานะ เอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์ ” เอเจนต์โบนส์กล่าวขึ้น ขณะลงยาตรงบริเวณแก้มอีกคน โดยที่แคโรลกำลังตรวจสอบกล่อง ” ให้ตายสิโบนส์ นี่ใช้ตรวจไม่ได้เลย ต้องเอ็กซ์เรยเท่านั้น ” จอห์นที่เดินเข้ามาทีหลังพูดขึ้น ” งั้นเธอสองคนรู้ใช่ไหมว่าควรทำยังไง เอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์มาพบฉันที่ห้องทำงานหน่อย ” เธอเดินตามอีกคนไป ” ต่อไปเธออย่าลุยเดียวอีก เราต้องทำงานเป็นทีม รู้มั้ย! ” มาร์ล่าตอบอีกคน ” รับทราบค่ะ ” เขาพูดต่อ ” เชิญเธอไปพักได้ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

******************

” ให้ตายสิวะธอริน เด็กใหม่เกือบทำเสียเรื่องแล้ว ” หลังจากที่กลับมาทริสเกรเลี่ยน จอห์นก็มามุมประจำที่เขากับเอเจนต์ระดับสูงคนอื่นๆจะมาพูดคุยกัน ” เอาเถอะน่า เด็กใหม่ก็เป็นอย่างเนี่ย ทำอย่างกับนายไม่เคยเป็นนะจอห์น แฮริช แฮริสัน ” ธอรินพูดพลางจิบกาแฟ แล้วพูดต่อ ” เดี๋ยวฉันไปจัดการคิลีเอง ” จอห์นส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

”  ไม่ใช่หลานนายหรอกที่เกือบทำเสียเรื่อง ฉันหมายถึงมาร์ล่า ” ธอรินชะงัก แล้วพูดต่ออย่างเร็ว พลางจับไหล่เพื่อนตนเอง ” เธอบาดเจ็บ!? โดนยิง!? บอกฉันมา! ” จอห์นปัดมือ ” ใจเย็นสิว้อยยย เธอซัดคนร้ายเหี้ยนด้วยคนเดียวต่างหาก ” ธอรินมีทีท่าที่สงบลง โบเฟอร์พูดขึ้น ” ท่าทางสาวน้อยนั้นจะเป็นเหมือน The Forces เลย ” จอห์นแทบเอามือปิดปากอีกคนไม่ทัน ” อย่าพูดเรื่องคู่หูเก่าธอริน…. เขายังทำใจไม่ได้เรื่องเธอ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อีกด้านหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มาร์ล่าพยายามเข้าระบไฟล์ลับของชีลด์ ซึ่งเป็นที่ที่น่าจะเก็บเรื่องพ่อแม่เธอไว้ แต่มันล็อคด้วยรหัสไว้สำหรับระดับแปดไว้ ” บ้าเอ้ย! ” สาวผมน้ำตาลเข้มสบถขึ้น ไพร์คเดินเข้ามา ” ให้ฉันค้นให้ไหม…. ” เธอหันมาหา…พ่อบุญธรรม “คุณไพร์ค…. ” ไพร์คมานั่งข้างๆ ” แต่ต้องสัญญานะว่าเธอจะไม่แฮ๊คคอมอีกและสนใจเรื่องภารกิจพรุ่งนี้ ” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ  ” งั้นหนูนอนก่อนนะคะ ” ไพร์คยิ้มก่อนออกจากห้องไป แต่เขาไม่ไปที่ห้องนอนเขา เพราะเขาตรงดิ่งไปห้องทำงาน และโทรศัพท์หาใครบางคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” มันได้เวลาที่ใกล้บอกความจริงเธอแล้วนะ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” อย่าเพิ่งนะครับ ถ้าเธอรู้เธออาจเสี่ยงแบบที่เคยเกิดกับแม่ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” แต่สักวันเธอก็ต้องรู้อยู่ดีแหละ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” ผมทราบครับ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” อย่าลืมผมกับคุณปกป้องเธอไม่ได้ตลอด ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” ผมเองก็รับรองความปลอดภัยเธอไม่ได้ตลอด ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” เพราะสิ่งคุณสัญญากับแม่เธอใช่ไหม ธอริน… ”

TBC.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

********************************

โมโม่ขอโทษษษษษษ อันเก่าไม่จบอันใหม่ก็มาแล้วววว T^T #เพราะเราติดชีลด์แท้ๆ ฟิคนี้ถึงงอก แต่ไรท์จะพยายามให้หนูมาร์ล่ากับธอริน เหมือนสกายกับโคลสัน โมเม้นท์พ่อไม่แท้ห่วงลูก(ถ้าใครดูชีลด์จะเก๊ท) #โดนเตะ จริงๆอยากเขียนให้จอห์นมีบทนะ แต่….ฉันหมั่นไส้ เลยให้คุณพ่อไพร์คกับคุณธอรินเด่นไปก่อน ฮ่าาาๆๆๆๆ

#โดนตบ

gif kat

ส่วนโมเม้นท์จอห์นมาร์ล่านั้น อาจให้จอห์นเป็นชีลด์หรือ…… หึๆๆๆไรท์ไม่บอกหรอกค่าาา

Guy-of-Gisborne-richard-armitage-33981413-500-279

#เก็กยิ้มเลว

ส่วนชื่อฟิคหมายถึง คุณจงรักภักดีกับฝ่ายไหน  ซึ่งหมายถึงจอห์นค่ะ ว่าเขาจะฆ่าผู้หญิงที่เขารัก แต่เป็นศัตรูองค์กรเขาหรือปกป้องเธอ (เท่ากับว่าเขาทรยศองค์กร)

ส่วนหน้าตาของหนูมาร์ล่านั้น จะหน้าตาประมาณนี้

5d3ac9c7c62b4fd6a8b9aaa15ec9f640

คุณจอห์น แฮริสัน

ESQ-benedict-cumberbatch-fashion-2013-xl1

สองพี่น้องดูริน ฟิลีและคิลี

tumblr_myvypxdZj41tootr2o10_500

c229675_07bf12c1fcb17b6c4d9e6bd48ef0da90

คริสโตเฟอร์ ไพร์ค

3

บอร์ก ลูกกระจ็อกอาช็อค

john_tui

โบเฟอร์

James Nesbitt byline

แต่ตอนนี้โม่ขอบายค่ะ

[Kharla Fic ]Again (11)

Pairing : John Harrison(SnowPrince!Khan) / HuntsGirls!Marla McGivers

Type:AU Fanfiction

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ บุคลจริง เหตุการณ์จริง สถานที่ใดๆทั้งสิ้น

*********************************************

Chapter 11

” ล้อกันเล่นใช่ไหมคร้าบบบ ” เจมส์แหกปากใส่คนตรงหน้ารัวๆ เพราะไพร์คบอกว่าต้องใช้หญิงสาวสองคนในการทำพิธี ซึ่งมาร์ลาก็คือหนึ่งในสอง แล้วคนที่สอง คือ ใครกันละ

ไพร์คเดินเข้ามาทางผมกับคนอื่นๆนั่ง เขาวางหนังสือตรงหน้าเจมส์ ” อ่านนิทานเรื่องนี้อีกรอบ….. ” ชายหนุ่มผมทองอ่านตามที่เขาสั่ง โดยอ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเหมือนกับเขาเจออะไรบ้างอย่าง

” คนที่สอง คือ สาวชาวบ้าน! ที่ชื่อแบ็กกินส์… เดี๋ยวชื่อนี้มันคุ้นหูมากเลยนะ ” ผมนั่งนึก เจมส์ก็ยังคงนั่งกุมหัวคิด สักพักเราได้ยินเสียงคนเปิดประตูดังปัง! ผม สป็อค และเจมส์หันไปก็พบธอริน  นึกออกละ!! บิลโบ แบ็กกินส์ งั้นก็หมายความว่า ผมต้องเสียคนรู้จักไปสองคน!!

” ข้าจะไปฆ่าฮีวิลคิง! “

” แม่นางมาร์ลาต่างหากที่ถูกกำหนดให้สังหารอีวิลคิง นางเท่านั้น!! องค์ชายธอริน….. “

ผมได้ยินการโต้เถียงระหว่างไพค์กับธอริน ผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเจ้าชายจอมยโสแห่งเอเรบอร์ เท่าที่ผมจับใจความได้ว่า เหมือนธอรินจะไปฆ่าอีวิลคิงเอง แต่ไพค์โต้ตอบประมาณว่า มาร์ลาเป็นคนเดียวที่สังหารอีวิลคิงได้ ท่าทางเขาโมโหจัดมาก ผมกับเจมส์จึงไปห้าม ก่อนที่การทะเลาะจะบานปลาย

” ธอริน เชื่อท่านพ่อมดเถอะ ” ผมพูด ธอรินจ้องผม ” แล้วทีเจ้าละ องค์ชายข่าน ท่านเองก็ปกป้องพรานสาว ไม่สิ…อดีตหัวหน้าองค์รักษ์คนโปรดของเจ้าไม่ได้ “ ผมกำมือแน่น คำพูดของเขามันทำให้ผมทนไม่ไหวแล้ว

พลั้ก!

ผมชกหน้าธอรินเต็มแรง เจมส์กับสป็อคยืนอึ้ง เพราะตามปกติผมเป็นคนที่ใจเย็นมาก ผมกระโดดบีบคออีกคน ธอรินสวนหมัดกลับทันที เจมส์กับสป็อครีบไปแยกผมกับธอรินทันที ” ใจเย็นกันหน่อย ” เจมส์ปรามผมไว้ พลางล็อคตัวผมไม่ให้พุ่งใส่ธอรินอีก

ผมกับธอรินจ้องหน้ากัน ราวจะกระโดดต่อยกันอีกรอบ สป็อคจึงกดจุดธอริน ซึ่งก็ได้ผล…เขาล้มแหมะไปกับพื้นทันที  ” สป็อคทำได้ไง ทำให้…เจ้าชายหมีควายนี้สงบได้ ” ซูลูถามขึ้น

” ผมเคยอ่านเจอ ถ้ากดจุดบริเวณที่ถูกต้อง จะทำให้คนสลบได้  ถ้าอยากให้เจ้าชายแห่งเอเรบอร์สงบสติ คงมีแต่วิธีนี้แหละ ” เคิร์กพยักหน้าราวกับเห็นด้วยกับสป็อค

” งั้นรอเขาสงบก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน ” ไพร์คเอ่ยขึ้น พวกเราพยักหน้าให้กัน

************************

ธอริน นายเอ่อ…สงบสติแล้วใช่ไหม? ” เจมส์ถามกล้าๆกลัวๆ เพราะเขาเคยได้ยินว่าธอริน เป็นเจ้าชายที่เคยผ่านสนามรบมาพอตัว เป็นคนเทรนมาร์ล่าให้ด้วย ก่อนที่เธอจะเป็นหัวหน้าองค์รักษ์ ธอรินพยักหน้าเบาๆ

” แล้วนายได้ความทรงจำคืนได้ไง…. ” เจมส์เริ่มถาม ธอรินหันมา ” แกนดัล์ฟ…. ” ใครคือแกนดัล์ฟ ผมคิดในใจ เพราะผมรู้จักพ่อมดไพร์ค ” แกนดัล์ฟเป็นพ่อมดที่เก่งที่สุด อาจเก่งกว่าข้า ” ผมกับเจมส์หันไปก็เจอไพค์  ” ว่าไงท่านธอริน ท่านสงบติหรือยัง? เราจะได้มาคุยกันแบบ…ผู้ดีเขาทำกัน ”  ธอรินทำท่าจะพูด แต่พอเห็นสายตาขู่ของไพค์ เขาถึงกับนั่งเงียบ

” เอาละนะ ข้ามีแผนที่จะช่วยสองคนนั้น แต่…ต้องให้ธอรินกับข่านทำเท่านั้น ” ผมกับข่านโพล่งมาพร้อมกัน ” ว่าไงนะ!!? “

” ข้าพูดไม่ผิดหรอก ข่านกับธอริน ต้องเข้าไปในเขตอีวิลคิงด้วยทั้งสองคนเอง ” ผมจ้องธอริน ราวกับว่าเขาเป็นตัวปัญหา เขาก็ตงคิดแบบผมเช่นกัน ประกอบกับไพร์คบอกว่ามีแค่ผมกับเขาเท่านั้นที่จะช่วยมาร์ลากับบิลโบ้ออกจากปราสาทอีวิลคิงได้  ต่อให้เป็นหนทางเดียวผมกับธอรินก็ไม่มีทางร่วมือกันง่ายๆหรอก แต่ถ้าเป็นถ้าเป็นวิธีเดียวผมก็ต้องยอม ถ้ามันช่วยคนรักผมได้

__________________________

 Marla P.O.V

ฉันถูกล่ามโซ่ไว้เหนือหัวโดยพลางพยายามดิ้นให้หลุดจากโซ่ที่รัดข้อมือ แต่มันแน่นไป ” บ้าเอ้ย!!โซ่มันรัดแน่นมาก ” บิลโบ้ก็พยายามดิ้นให้หลุดเช่นกัน แต่จนแล้วจนรอดก็ดิ้นไม่หลุด ” ฉันขอโทษนะบิลโบ้ ” ฉันพูดออกมาเบาๆ ” เฮ้…เธอไม่ต้องขอโทษฉันหรอกนะ ” บิลโบ้มองฉันแล้วยิ้มๆ

” มาร์ลา ฉันอิจฉาเธอมาก ดูสิ เธอได้เคยเป็นถึงหัวหน้าองค์รักษ์ ” เธอพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงงอยๆ ” บิลโบ้ เธอเองก็มีสิ่งที่น่าอิจฉา ” สาวผมสีน้ำผึ้งมองมายังฉัน คิ้วของเธอขมวดเป็นปม ” อะไรหรอ ” ฉันแซวเธอทันที” แหม…เธอได้คุ่กับเจ้าชายที่เก่งกาจ แถมรวยด้วย ” เธอแซวฉันกลับ ” ได้ข่าวว่าเธอได้แต่งงานกับเจ้าชายหิมะ ”

เราทั้งคู่หัวเราะเบาๆ ก่อนจะเงียบลง ” เธอมีโอกาสได้บอกรักเขาไหม มาร์ ” ฉันพยักหน้า แต่บิลโบ้เงียบลง เธอเหงยหน้ามองฉัน ” ฉันไม่มีโอกาสได้บอกเขาเลย มาร์ล่า ไม่รู้ว่าเขาจะรักฉันตอบบ้างไหม ” ฉันมองคนตรงหน้าเงียบๆและพูดต่อ

” บิลโบ้  ถ้าเราทั้งคู่ออกไปได้ เธอวิ่งไปกอดธอรินเลยแล้วบอกความรู้สึกในใจไปนะ แต่อย่าไปกลัวคำตอบของเขานะ ” บิลโบ้ยิ้มบางๆ ” ขอบคุณนะมาร์ลาที่คอยเหลือช่วยฉันตลอดเวลานะ ” ฉันตอบกลับ ” ไม่เป็นไรเราเพื่อนกันนิ ”

TBC.

[Crossover Fic]Beating Heart (4)

Pairing : John Harrison x Marla McGivers/Sherlock Holmes x John Watson
Type: AU fanfiction / Crossover

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ สถานที่ บุคล เหตุการณ์จริง สถานที่ใดทั้งสิ้น*

************************

Chapter 4 Just a kiss

 

“ เธอจะไปสวิส!! ”  จอห์นพูดอย่างตื่นๆพลางมองมาร์ลาที่กำลังจัดกระเป๋าเดินทางไป รวมถึงเอกสารการเดินทางหญิงสาวมองพาสปอร์ตที่มีชื่อสำหรับในภารกิจนี้ ด้วยเหตุเพราะภารกิจในครั้งนี้มันสำคัญต่อความมั่นคงในเอ็มไอซิกส์  “ ใช่… ” เธอตอบสั้นๆ

 

 

 

หญิงสาวเดินไปหยิบโค้ตกันหนาวมาใส่ เพราะตอนที่เช็คข่าวพยากรณ์ มันรายงานว่าที่นั้นมีอากาศหนาวพอตัว เธอลากกระเป๋าเดินทางไป  มิสซิสฮัตสันยิ้มให้เธอ ร่างบางยิ้มตอบตามมารยาท เชอรืล็อคเดินตรงมาหามาร์ลา

 

 

“ มาร์ลา เธอจะไปจริงๆเหรอ  ถ้ามันเป็นกับดักละ….? ”

 

 

 

เธอชะงักพลางคิดว่าเชอร์ล็อคอาจพูดถูกก็ได้ เพราะบางทีแฮ็คเกอร์คนนั้นอาจเป็นเจมส์ มอริอาตี้ ที่อาจหลอกเอ็มให้ส่งเธอกับแฮริสันไปตายเปล่า แต่ในเมื่อเบื้องบนสั่งมา มาร์ลาก็ต้องทำตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เชอร์ล็ออ่ามนใจเธออก เขาจึงเดินมาใกล้เะอแล้วก้มลงกะซิบบางอย่าง หญิงสาวพยักหน้า

.

.

.

.

.

.

.

.

ตอนนี้เธอกับแฮริสันนั่งเครื่องบินที่กำลังมุ่งหน้าไปสวิสเซอร์แลนด์ แฮริสันนั่งอ่านรายละเอียดของภารกิจที่แผนกพลาธิการหามา รวมถึงรายละเอียดที่พวกเขาต้องปลอมตัวกันระหว่างที่ทำภารกิจ

 

 

 

 

 

 

 

 

” เขาบอกว่าเราต้องปลอมตัวเป็นสามีภรรยาระหว่างที่ทำภารกิจที่นั้น ” เขาอ่านเอกสารให้อีกคนด้วยน้ำเสียงที่เบา สาวผมน้ำตาลเข้มหันมาทางเขาแล้วยิ้มให้บางๆ  “งั้นฉันต้องเล่นเป็นภรรยาที่แสนดีสินะ ”

 

 

 

 

 

เมื่อพวกเขาไปถึงสนามบิน พวกเขาได้พบกับสายของเอ็มไอซิกส์ที่ประการในสวิสเซอร์แลนด์ เขาถือป้ายที่มีแต่พวกหน่วยลับจะเข้าใจในข้อความที่ปรากฎ ทั้งสองเดินไปหาคนถือป้าย ซึ่งคนตรงหน้าได้ยื่นกุญแจรถให้แฮริสัน ” แอซตัน มาร์ติน…. ” คนตรงหน้าพูด ” นั้นรถมาตรฐานสายลับเลยนะครับ  007 ยังขับมาแล้ว ” เขาผายมือไปยังรถที่จอดตรงหน้าพวกเขา หลังจากนั้นสายคนนั้นเดินหายไปกับรถอีกคัน

 

 

มาร์ลาและแฮริสันจึงขนของใสท้ายรถ ทั้งคู่นั่งบนรถ แฮริสันหันมายิ้มให้คนข้างๆก่อนจะเริ่มขับรถ ” พร้อมเดินทางไหมครับ มิสซิสเดย์ตั้น ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Sherlock P.O.V

จอห์นกำลังเขียนบล็อกอยู่หน้าแล็ปท็อปเกี่ยวกับตัวเขา และคดีใหม่ๆที่ทำร่วมกับเชอร์ล็อค เขาเริ่มจะขยี้ตาตนเองเบาๆ เพราะเขาใช้สายตามากเกินไป เชอร์ล็อคเดินวนไปมาพลางบ่นบางอย่างมราทำให้ชายหนุ่มผมทองเริ่มรำคาญ

 

 

 

” ฉันเบื่อ!! ”

 

 

 

หนุ่งผมหยักศกทิ้งตัวบนลงโซฟา จอห์นหันมาพูดกับคู่หูของตนเอง ” ทำไมไม่ไปหาอะไรทำละ? ” เชอร์ล็อคจึงเด้งตัวจากโซฟา เพราะเขาอยากรู้เรื่องบางอย่าง

 

 

 

 

” จอห์น ฉันอยากรู้เรื่องมาเดลีน ” จอห์นพยักหน้าและเริ่มหาข้อมูล เชอร์ล็อคเดินมายืนข้างๆอีกคน ” ฉันเจอแต่ข่าวอุบัติเหตุของพ่อแม่…และข่าวรถตกแม่น้ำของมาเดลีน ” เชอร์ล็อนึกบางอย่างได้ เขาจึงโทรไปหาคนที่เขาไม่อยากพูดด้วยมากที่สุด

 

 

 

 

” สวัสดีไมครอฟต์ ฉันอยากได้ข้อมูลที่มีเกี่ยวกับมาเดลีน ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

มาร์ลายืนมองวิวจากระเบียงของโรงแรม หญิงสาวจิบแชมเปญชั้นดี แล้วถอนหายใจ แฮริสันเดินมาขนาบข้างอีกคน เพราะเขากังวลว่าอาจมีสายของมอริอาตี้สอดส่องพวกเขาอยู่

 

 

 

 

” แฮริสัน นายเห็นตรงข้ามเราไหม? ” เธอยืนเขย่งไปกระซิบกับอีกคน แฮริสันผละจากอีกคนและมองร่างบางตรงหน้า สาวผมน้ำตาลเข้มยิ้มเจ้าเล่ห์ เขามองห้องตรงข้าม ซึ่งคนในห้องจับจ้องมาทางพวกเขา ร่างสูงจับหลังของร่างบาง แล้วบดจูบกับปากของเธอ มาร์ลาโอบคออีกคน

 

 

 

 

” สมจริงไปนะ ” เขากระซิบ เมื่อคนห้องตรงข้ามเลิกมองพวกเขา เธอดันอีกคนออก ” จูบเก่งดีหนิ จอห์น แฮริสัน ” เธอเช็ดปากด้วยหลังมือ พลางเดินไปจากระเบียง

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

Sherlock P.O.V

” มาเดลีน แม็คกิ๊ฟเวอร์ เป็นลูกสาวแฝดคนโตของแฟรงค์กับอิซาเบล แม็คกิ๊ฟเวอร์ มีน้องแฝด คือ มาร์ลา แม็คกิ๊ฟเวอร์  จบการศึกษามหาวิทยาลัยเครมบริจด์ คณะวิสวกรรมคอมพิวเตอร์ ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง เธอได้รับเข้ามาทำงานในเอ็มไอซิกส์ ด้วยอายุเพียงแค่สิบแปดปี ด้วยการทำงานในแผนกหน่วยข่าวกรอง คดีล่าสุด คือ คดีของศาสตราจารย์มอริอาตี้  มาเดลีนเสียชีวิตจากรถตกแม่น้ำ ในขณะอายยี่สิบเจ็ดปี ” เชอร์ล็อคอ่านประวัติมาเดลีน

 

 

 

” มาเดลีนกับมาร์ลา มีผู้อุปการะคนเดียวกัน …. ” จอห์นอ่านข้อมูล เชอร์ล็อหันมาฟังอีกคนพูด ” ทั้งคู่ถูกอุปการะ โดย คริสโตเฟอร์ ไพร์ค ”

 

 

 

 

 

 

TBC.

 

 

**************************************

– รถในฟิคนี้ คือ แอชตัน มาร์ตินที่ 007 ใช้ขับในตอน Casino Royale

AstonMartin

 

– มาร์ลา ตอนไปสวิสแต่งตัวประมาณนี้

Fox-Collar-Fit-and-Flared-Black-Coat

(ตอนบนเครื่่องบิน)

1384241127769590656

(ตอนอยู่ที่พัก)   #เว่อร์ไปป่ะไรท์เตอร์!!

– แฮริสันประมาณนี้

 

men-fashionable-lapel-collar-double-breasted-male-s-coat-deep-grey-69king-1208-22-69king@16

(ตอนบนเครื่อง)

Benedict_Cumberbatch-Flaunt-Photoshoot-2014-005

(ตอนอยู่ที่พัก)

 

 

– สุดท้าย…..ขอคำติชม คอมเม้นท์ด้วย!! #โดนเตะ

[Kharla Fic ]Again (10)

Pairing : John Harrison(SnowPrince!Khan) / HuntsGirls!Marla McGivers

Type:AU Fanfiction

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ บุคลจริง เหตุการณ์จริง สถานที่ใดๆทั้งสิ้น

*********************************************

Chapter 10

Khan P.O.V

” ไม่ใช่….เล่มนี้มันไม่ใช้วิธีแก้คำสาป ”

 

ผมเปิดหนังสือตรงหน้ามาหลายรอบ ตอนนี้ผมพยายามหาวิธีแก้คำสาปที่กำลังเผชิญอยู่ แม้ผม จิม และสป็อคจะหาวิธีมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่เจอ จนกระทั้ง…เจมส์ร้องโอดโอยออกกมา โดยมีสป็อคปลอบใจอยู่ข้างๆเขา จิมกุมหัวและร้องลั่น

 

 

 

” จิมครับ คุณต้องพยายามมากกว่านี้ ”

 

 

 

 

 

 

” ไม่ไหว….มัน…..  ”

 

 

 

 

 

 

” อดทนหน่อย ”

 

 

 

 

 

 

 

” ไม่ไหว….มันยากไป  ”

 

 

 

 

 

 

 

” แค่อ่านวิธีล้างคำสาปเองนะ ไม่ได้ไปรบสักหน่อย ”

 

 

 

 

 

 

 

” เพราะงี้คะแนนสอบถึงตกใช่มั้ยละ คุณเจมส์ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” เปล่าซะหน่อย ฉันแค่….ไม่อยากเด่นเท่านั้นว๊อย ข่าน ”

 

 

 

 

ผมวางหนังสือลง แล้วมองคนแถจนสีข้างแทบหลุด จิมร้องโหยหวนยังกะกอลลั่มทำแหวนแบบของรักกส์หาย ม่ายยย (!?)  สักพักผมเจอวิธีบางอย่าง จึงรีบอ่านทันที ‘ วิธีแก้คำสาปที่อาจได้ผล 100% คือ การใช้เลือดสดๆของผู้ร่ายคำสาปมาล้างคำสาปในคืนพระจันทร์เต็มดวง ’ ผมถือหนังสือ แล้วเดินไปหาเพื่อนสนิทผมทันที  ” สป็อค เขาพิธีต้องทำในคืนที่พระจันทร์จะเต็มดวง แต่ถ้าให้ได้ผลจริงๆต้อง…..ใช้เลือดของคนที่สาปด้วย ซึ่งคือเราต้องไปกรีดเลือดจากอีวิลคิง ” เพื่อนผมหันมา แล้วพูด

 

 

 

 

 

” มันยากกว่าไปสอบชิงทุนของมหาลัยอ็อกฟอร์ดอีกนะ ข่าน แค่นายเข้าใกล้ก็เจอทหารทมิฬกระทืบแล้ว ” โห โคตรให้กำลังใจผมมากสป็อค  ผมตอบออกไปอย่างมั่นใจทันที

 

 

 

 

 

” คราวนี้ฉันกรีดได้แน่ ป็อค ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” ฉันชื่อสป็อค ไม่ใช่ป็อค ข่าน ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” โว้ยยยย พวกนายสองคนทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ ” จิมแหกปากมากลางวงทันที เขาดูเหลืออดกับการทะเลาะของพวกผม สักพักผมได้ยินเสียงวิ่งลงบันไดมา ผมจึงหันไปดูก็พบเซคอฟยืนเหนื่อยแหกๆ เขาพยายามพูดบางอย่างออกมาและเขาก็หันมาทางจิม แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

” ท่านพ่อมดอยู่ไหนครับ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” ห้องสมาธินะ เซ มีอะไรเปล่า ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” ผมไปสอดส่อง…..แถวปราสาทมาครับ และ….. ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” และ….? ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” เจอนี่มาครับ…. ” เด็กหนุ่มตรงหน้าจิมยื่นภาพที่เขาถ่ายจากมือถือ เป็นภาพมาร์ลาโดนผูกกับเสาไม้ราวกับจะโดนบูชายัญ จิมถึงกับผงะ ผมเดินมาใกล้ๆเด็กหนุ่มพ้อมกับชะโหงกหน้าดูรูป ผมรู้สึกโลกตรงหน้าดับวูบ มือของผมถึงกับเย็นเฉียบ ผมพร่ำชื่อคนตรงหน้าออกมา

 

 

 

 

” มาร์ลา…. ”

 

 

 

 

 

 

เวลาพลบค่ำ

ผมนั่งอ่านหนังสือ เรื่อง เจ้าชายหิมะกับพรานสาว มาหลายรอบละ ผมพยายามหาตอนจบของเรื่องนี้ เพราะนิทานทุกเรื่องมักจบแบบว่าทั้งคู่แต่งงานและอาศัยอยู่รวมกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์ แต่….ผมกลับหาไม่เจอตอนของเรื่องนี้ สักพักผมได้ยินเสียงเดินของคน เขามาอยู่ข้างๆผม แล้วเริ่มพูด

 

 

 

 

 

 

” เฮ้ย แกยังไม่หลับอีกหรอวะ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” ยังไม่ง่วงนะ…. ฉันอ่านเรื่องฉันอยู่ ”

 

 

 

 

 

 

” นิทานเรื่อง เจ้าชายหิมะกับพรานสาว ? ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” ใช่ไง…. ตอนจบของนิทานเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร ” สป็อคเดินไปดึงหนังสือจากผม แล้วเก็บตรงชั้นวางหนังสือทันที โดยผมไม่ทันพูดอะไรด้วยซ้ำ สป็อคคคคคคคค แต่แล้วเขาก็พูดขึ้นมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

” ตอนจบจะเป็นยังไง นายไม่มีทางรู้หรอกนะ แต่…ถ้านายกับเธอคู่กันจริงๆ ก็ต้องได้คู่กันอยู่ดีแหละ ”

 

 

 

 

 

 

 

” หรือถ้ามันจบแบบโรมิโอและจูเลียตละ ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” ข่าน นายมันคิดมากตัวพ่อ!! ฉันละไมเกรนแทบขึ้นเวลาอยู่กับนาย ” ผมยิ้มและหัวเราะพลางตบบ่าอีกคน ” นายต่างหากที่คิดมากจนไมเกรนขึ้น ไปนอนละเกลอ ”  สป็อคแทบไล่เตะผมทันที เขาคงคิดว่าผมชอบกวนประสาทเขาหนัก โทษทีเพื่อนนนน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Marla P.O.V

ฉันโดนลากออกมาจากกรงขัง ทหารทมิฬลากฉันไปตามพื้นหินแข็ง (มันเจ็บนะเว๊ยย) พวกมันลากไปถึงลานบางอย่างที่พื้นเต็มไปด้วยอักขระแปลกๆ รวมถึงอีวิลคิงยืนอยู่ตรงนั้น แต่มีบางอย่างเปลี่ยนไป เขาดูโทรมและแก่มากกว่าตอนที่เจอล่าสุด เขาพยักหน้าให้ทหารทมิฬนำฉันไปผูกกับเสาไม้ โซ่เหล็กมัดข้อมือฉันอย่างแน่น จนแทบขยับได้นิดหน่อย อีวีลคิงเดินมาหาฉัน

 

 

 

 

 

” อีกไม่กี่วันจะครบคืนจันทร์สีเลือด…ส่วนเธอจะโดนกรีดเลือด จนเลือดของเธอไหลนองอักขระเวทย์! ” เขาผายมือไปยังวงเวทย์นั้น

 

 

 

 

 

 

 

” แล้วมันสำคัญยังไง…? ” อีวิลคิงหัวเราะอย่างสยดสยอง เขาดีดนิ้วดังเปาะ สักพักฉันได้ยินเสียงผู้หญิงอีกคนร้อง เดี๋ยวนะ!! ยังมีอีกเรอะ แล้วฉันไปเห็นบางอย่าง ‘ ผมสีน้ำผึ้งนั้น มันคุ้นตาฉันดีแหะ หรือว่า….มันต้องไม่ใช่แน่!? ‘ สักพักหญิงคนนั้นโดนมัดตรงข้ามกับฉัน เธอเหงยหน้ามา

 

 

 

 

” มาร์ลา…. ”

 

 

 

 

” บิลโบ!!! อีวิลคิงหมายความว่าไงทำไมบิลโบถึงมามีเอี่ยวด้วย!?! ” อีวิลคิงชี้ไม้เท้าที่มีลูกแก้วมายังฉัน แล้วพูด ” เธอจำสหายสาวชาวบ้าน ผู้ที่ทำรองเท้าหลุดไปข้างไม่ได้หรอ…? ”

 

 

 

 

 

เดี๋ยวๆนะ ฉันจำได้ละ ฉันมีเพื่อนผู้หญิงที่สนิทมากสุดๆ คือ บิลโบ แบ็กกินส์ และเป็นสาวที่ธอรินตามหา งั้นก็หมายความว่า….เธอกับองค์ชายก็โดนคำสาปด้วย!! ฉันจำคืนนั้นได้แม่น คืนที่อีวิลคิงบุกอาณาจักรของข่าน ตอนนั้นกองทัพของธอรินมาช่วยต้าน แต่ด้วยที่กองทัพอีกฝ่าย มีฝ่ายสนับสนุน คือ เซารอน สหายของอีวิลคิง ทำให้องค์ราชาหรือพ่อของข่านโดนสังหาร ส่วนองค์ราชินีก็โดนสังหารเช่นกัน ทำให้ฉัน…ต้องช่วยพาข่านหนี

 

 

 

 

 

 

 

ย้อนอดีต

 

” องค์ชายข่านอยู่ไหน!? ”

 

 

 

 

ฉันถามทหารที่บาดเจ็บ เขาชี้ไปทางตะวันออกของปราสาท ฉันรีบวิ่ง ” หัวหน้าองค์รักษ์! รีบพาเจ้าชายหนีไปก่อน!! “นายทหารคนหนึ่งตะโกนพลางสู้กับทหารของอีวิลคิง ฉันพยักหน้าและวิ่ง สักพักได้ยินเสียงเรียกบางคน

 

 

 

 

 

 

 

” มาร์ลา!! ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

” บิลโบ เจ้ามาทำบ้าอะไรที่นี่!?! เจ้าควรไปอยู่กับชาวบ้านคนอื่นๆไม่ใช่หรอ… ” และแล้วฉันก็มองไปข้างนอก อีวิลคิงมาแล้ว!!

 

 

 

 

 

 

 

 

” เจ้าไปหาองค์ชายธอริน แล้วบอกเขาว่าถ้าเข้าตาจนจริงๆ หนี…หนีให้เร็ว ไม่ต้องห่วงข้ากับองค์ชายข่าน ไปซ่ะ!! ”

 

 

 

 

 

” แต่…. ”

 

 

 

 

 

 

 

 

” ไป!! ”

 

 

 

 

 

 

 

 

บิลโบวิ่งไปตามทางเดิน ฉันตรงไปยังห้องข่านทันที ฉันพบว่าเขากำลังกลัว ฉันดึงมือเขาขึ้น ” ท่านต้องหนีแล้ว องค์ราชาและองค์ราชินีโดนสังหาร เราต้องไปหลบที่เอเรบอร์ทันที ” เขาพยักหน้าแล้วเดินตามฉันมาอย่างเร็ว ทหารองค์รักษ์ส่งม้าให้เราทันที

 

 

 

 

 

ฉันเป็นคนคุมม้า โดยที่ข่านนั่งอยู่หลังฉัน ฉันควบม้าไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ธอรินกับบิลโบยืนรออยู่อีกฝั่งของฝากแม่น้ำ (อธิบายง่ายๆอาณาจักรของข่าน มีแม่น้ำรอบตัวปราสาท) พวกเขาตะโกนบางอย่างที่ฉันพอจะได้ยิน

 

 

 

 

 

” ท่านมาร์ลา พวกเขาจะปิดประตู รีบมาเร็ว!! ” ดวาลิน ทหารคนสนิทของธอรินตะโกนขึ้น

 

 

 

 

” มาร์ลา! ข่าน! เร็วเข้า!!! ” แต่แล้วมีบางอย่างมาทำให้ม้าของฉันล้ม ฉันกับข่านตกลงมาทั้งคู่ บิลโบจึงดึงดาบจากเอวธอริน แล้วทำท่าจะวิ่งมาหาฉัน

 

 

 

 

” ธอรินพาคนอื่นๆหนีไป!! ” ฉันตะโกน ธอรินจึงล็อคเอวบิลโบ เธอแหกปากและดิ้นไปมา

 

 

 

” มาร์ลา! ข่าน! ”

 

 

 

” หนีไป!! ”

 

จบการย้อนอดีต

 

 

 

ฉันจำได้หมดละ หลังจากที่ประตูเมืองปิดลง พวกชาวบ้านบางส่วนที่หนีไม่ทันต่างยอมจำนอนแก่ราชาองค์ใหม่…… ราชามาร์คัสหรืออีวิลคิง ส่วนคนที่ไม่ยอมก็จะโดนประหาร ส่วนใหญ่จะเป็นทหาร ที่ปรึกษาที่ยังจงรักภักดีต่อราชาองค์เดิม ซึ่งพ่อแม่ฉันเป็นหนึ่งในนั้น ฉันแทบร้องไห้ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น

 

 

 

 

 

‘ อีวิลคิง เขาจะต้องชดใช้!! ‘

TBC

****************

มาอัพแล้วเน้ออออ ทุกคนคงงงว่า หนูโบ้มาได้ไง ถ้าทุกคนยังงง เชิญไปทัศนา  [Bagginshield Fic] Am I know you?(Intro)

#โฆษณาฟิคใหม่ไปไหนตัว #ถุ้ยยยย

สำหรับตอนนี้บายยยยละ

จาก momonoy เอง

[Crossover Fic]Beating Heart (3)

Pairing : John Harrison x Marla McGivers/Sherlock Holmes x John Watson
Type: AU fanfiction / Crossover

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ สถานที่ บุคล เหตุการณ์จริง สถานที่ใดทั้งสิ้น*

************************

Chapter 3 The game is start

เช้าวันต่อมา ณ 221B

แฮริสันยืนรอมาร์ลาหน้าตึก ชายหนุ่มมองนาฬิกาข้อมือ แล้วนึกสงสัยว่าปกติเธอต้องลงมาแล้ว เขาจึงตัดสินใจขึ้นไปหาเธอที่ห้องก็พบว่าหญิงสาวนั่งฟุบหลับที่โต๊ะทานข้าว ผมสีน้ำตาลแดงปรกไปตามโครงหน้าเรียว นิ้วของเธอยังคงคาที่แป้นพิมพ์ของโน้ตบุ๊ค หน้าจอมีระบบค้นหาเบอร์โทร แฮริสันชะโงกไปดู

‘ Unknown Number ‘

เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่แล้วก็กระจ่างเมื่อเห็นโทรศัพท์ของเธอที่มีข้อความจากผู้ส่งลึกลับ

‘เธอคงหาตัวคนส่งข้อความพวกนี้สินะ ‘

เขาเขย่าตัวเธอเบาๆเพื่อปลุก ร่างบางที่นอนค่อยๆปรือตา นัยต์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองคนที่ปลุก เธอจึงลุกพรวดพลางขยี้ตาเบาๆ

” อรุณสวัสดิ์ครับ เอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์ “

” เช่นกัน เอเจนต์แฮริสัน ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ “

เขาพยักหน้าให้เธอเบาๆแล้วไปนั่งตรงโซฟา

” อะ….อรุณสวัสดิ์จ้ะ มิสเตอร์แฮริสัน เอาชาไหม? “

” ครับ ขอบคุณมิลซิสฮัตสัน “

” นี่….เธอมารับมาร์หรอจ้ะ “

แฮริสันพยักหน้าเบาๆพร้อมกับจิบชาตรงหน้า สักพักชายหนุ่มได้ยินเสียงคนขึ้นบันได ด้วยสัญชาตญาณสายลับเขาจึงหันไปพร้อมกระบอกปืน ไมคอฟต์ยกมือ

” ใจเย็นก่อนสิ เอะอะก็ยิงหรือไงครับ “

” อ้าว….มิสเตอร์โฮล์ม นี่เอง “

” ผมจะบอกว่า…..MI6 งานเข้าแล้ว “

.

.

.

.

.

.

.

.

.

” ต้นตอการแฮ็กมันอยู่ไหน!? “

” กำลังแกะรอยอยู่ครับ เอ็ม “

มาร์คัสยืนร้อนรนอยู่แผนก เพราะมีคนพยายามแฮ็คระบบเอ็มไอซิกส์ โดยมีสก็อตตี้กำลังสกัดการแฮ็คและหาต้นตอ ทุกคนกำลังวุ่นวาย

” เอ็มค่ะ สัญญาณมันอยู่ทางตะวันตกของลอนดอน “

” ท่านครับ สัญญาณมันอยู่ไปทางร้อยเมตรจากรัฐสภา “

” ตกลงมันอยู่ไหน? “

” ท่าน…. “

เอ็มเงยมองจอแสดงถึงกับผงะ เพราะจุดสีแดงปรากฏทั่วอังกฤษ

” นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น!? เอเจนต์สก็อต! “

” …….สัญญาณหลุดไปแล้วครับ….. “

” มันได้อะไปบ้าง “

” ไฟล์ข้อมูลของเอเจนต์ที่แฝงตัวตามกลุ่มการร้าย องค์กรลับครับท่าน “

” เวรล่ะ “

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

” พวกคุณได้ภารกิจใหม่นำการตัวคนแฮ็กระบบเอ็มไอซิกส มาดำเนินคดี “

” นั้นภารกิจใหญ่นะครับ เอ็ม “

แฮริสันเอ่ยขึ้นหลังฟังเรื่องราวทั้งหมดจากเอ็ม มาร์ลาเอ่ยขึ้น

” แต่ตอนที่แผนกเอ็นจิเนียร์แกะรอย เราหาบริเวณที่คนแฮ็กไม่เจอไม่ใช่หรอค่ะ “

” เราหาบุคลที่เป็นแฮ็กเกอร์ที่น่าสงสัยให้คุณละ คุณแค่ตามรอย ตามล่า และจับมาส่งเอ็มไอซิกส์ก็พอ พวกคุณจะรับภารกิจนี่ไหม”

” รับค่ะ/ครับ “

” งั้นคุณไปหาแผนกพลธาธิการได้เลย คิวกำลังรออยู่ “

////////////

แผนกพลธาธิการ

” นี่เป็นปืนลิปติกเหมาะสำหรับเอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์ ใช้เป็นได้ทั้งลิปทาปากและปืน ส่วนนี่กระจกส่องหน้า เป็นกล้องได้ ” สก็อตตี้ผายมือไปบนโต๊ะที่มีอาวุธต่างๆ มาร์ลามองเงียบๆ เธอเอ่ยขึ้น

” มีอะไรเด็ดๆบ้าง เอเจนต์สก็อตตี้ “

” แป๊บนะ… “

สก็อตตี้เดินหายไปในห้องทำงาน แล้วกลับมาพร้อมกระเป๋าบางอย่าง

” นี่คือ อุปกรณ์ปลอมตัวอย่างดี เธอกับคู่หูเธอสามารถปลอมได้ยังลายนิ้วมือเลย”

” เอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์ ได้พิกัดคนร้ายละ….. “

แฮริสันพูดพลางส่งมือถือให้อีกคน มาร์ลารับโทรศัพท์มาดู พิกัดระบุว่า

‘ เจนีวา , สวิซเซอร์แลนด์ ‘ 

TBC.

************************************************

โม่ อัพตอนสามแล้วค่ะะะะะะ!!!!! #อัพซะทีนะหล่อน หลังจากที่ดองมาชาติเศษๆ #หรออออ

[Crossover Fic] Beating Heart(2)

Pairing : John Harrison x Marla McGivers/Sherlock Holmes x John Watson
Type: AU fanfiction / Crossover

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ สถานที่ บุคล เหตุการณ์จริง สถานที่ใดทั้งสิ้น*

************************

Chapter 2 Unknown

ณ สก็อตแลนด์ยาร์ด

มาร์ลาเดินมาที่ห้องสอบสวนแต่เช้ามืด แต่เวลาจริงที่เริ่มสวบสวนกลับเป็นแปดโมงเช้า เพราะเจ้าหน้าที่สืบสวนสอบสวนตื่นสาย นั้นทำให้หญิงสาวหงุดหงิดมาก จนสารวัตรเกร็กมาสอบสวนแทน

” มาช้าซะมัด! ”

 

” ขออภัยด้วยเอเจนต์แม็คกิ๊ฟเวอร์ เอาล่ะ…เริ่มการสอบสวนเลย ”

 

การสอบสวนผ่านไปหลายชั่วโมงจนไปถึงเก้าโมง สารวัตรเกร็กถามคำถามบางอย่างขึ้นมา

 

” พี่สาวคุณ….เคยข้องเกี่ยวกับโปรเฟสเซอร์มอริอาตี้มั้ย…?

 

เธอรู้สึกจุกทันที เพราะที่ผ่านมาพี่สาวเธอไม่เคยส่งข่าวคราวมาเลย ส่งแต่เงินมาให้เธอเรียน นานๆทีจะส่งข้อความถามความเป็นอยู่

 

” ….ดิฉันไม่ทราบค่ะ….. ”

” งั้นผมขอจบการสอบสวนนะ ”

มาร์ลาเดินออกจากห้องสอบสวนไปทันที เธอรู้สึกว่าตนเองกำลังสับสน

” ยัยประหลาด….. ”

“นั้นสิ….ถึงไม่มีใครคบไง เพราะมีเพื่อนแบบเชอร์ล็อค ”

หญิงสาวสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ แม้โดโนแวนกับแอนเดอร์สันจะพูดอะไร แต่…เธอก็จะไม่โกธรเด็ดขาด

ณ 221B

มาร์ลาขอลางานกับมาร์คัส เธอมานอนแหมะที่เตียง สักพักเธอได้ยินเสียงข้อความเข้าโทรศัพท์

‘ เราจะเริ่มเกมเลยมั้ย มาร์ลา?’ – unknown

หญิงสาวหน้าซีดดุจดังกระดาษ มือเธอสั่นระริก เขารู้เบอร์เธอได้ไง ข้อความส่งอีกครั้ง

‘เธอคิดเหรอว่าพี่สาวสุดที่รักเธอเป็นคนดีมาก’ – unknown

มาร์ลาวิ่งลงข้างล่างทันที

” จอห์น! ฉันขอใช้คอมนายหน่อย!! ”

วัตสันไม่ทันอ้าปาก มาร์ลาก็ใช้คอมทันที เธอพยายามแกะรอยว่าข้อความถูกส่งจากไหน? โดยใคร? และ…รู้จักกับมาเดลีนได้ไง?

ตรืด

มาร์ลาก้มดูโทรศัพท์อีกครั้ง เธอหน้าซีดลงกว่าเดิม เพราะข้อความใหม่ที่ถูกส่งมา
.
.
.
.
.
.
.
.
‘เธอคือคนต่อไป มาร์ลา’-unknown

*****************
แอร้ ตอนนี้สั้นไปอ่า ขอกราบเท้าคนอ่านงามๆนะค่าาา

[Crossover Fic] Beating Heart(1)

Pairing : John Harrison x Marla McGivers/Sherlock Holmes x John Watson
Type: AU fanfiction / Crossover

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ สถานที่ บุคล เหตุการณ์จริง สถานที่ใดทั้งสิ้น*

************************

Chapter 1 Meet new partner

ทั้งสามมองหน้ากันโดยเฉพาะเชอร์ล็อคกับใครบางคนที่มีหน้าเหมือนเขาเป๊ะๆ เชอร์ล็อคสังเกตคนตรงหน้า เขาจ้องมองอย่างพินิจแล้วพูด

” คาดว่าคุณมานี้เพราะเหตุผลบางอย่างไม่ใช่เรื่องขอคำปรึกษาจากผม แต่มาเพราะ…มาร์ลา แถมคุณมีปืนพกพร้อมกระบอกเก็บเสียง มีบัตรเจ้าหน้าที่MI6  คุณคือคู่หูใหม่ของมาร์ลา ”

แฮริสันมองคนตรงหน้าอย่างทึ้งๆแต่นั้นไม่ใช่จุดประสงค์ของเขา เขาจึงถามคนตรงหน้า

” ผมมาหามาร์ลา ไม่ทราบว่าเธออยู่ไหน ”

” ฉันอยู่นี้…. ”

มาร์ลายืนกอดอกมองไปยังแฮริสัน เขากับเธอจึงแนะนำตัวให้กันและกันอย่างเป็นทางการ

” ผมจนท.พิเศษ จอห์น แฮริสัน ผมคือคู่หูใหม่ของคุณ ”

” ฉันจนท.พิเศษ มาร์ลา แม็คกิ๊ฟเวอร์ ยินดีที่ได้รู้จักมิสเตอร์แฮริสัน ”

” ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับมิสแม็คกิ๊ฟเวอร์ ”

 

กริ๊งๆ

 

เสียงโทรศัพท์มือถือของเชอร์ล็อคดังขึ้น เขารับสาย ปรากฏว่าเป็นสารวัตเลสตราดที่โทรมา

” เดี๋ยวไปเดี๋ยวนี้แหละ…. ”

เขาหันมาทางจอห์น แล้วพูด

” มีคดีใหม่มาน่ะ จอห์น เป็นคดีฆาตกรรมน่ะ ”

” ขอตัวไปหยิบเสื้อหนาวก่อนน่ะ เชอร์ล็อค ”

” ได้ เดี๋ยวฉันจะไปรอข้างล่าง ”

จอห์นเดินไปหยิบเสื้อหนาว แล้วไปลงหาเชอร์ล็อค เขาไม่ลืมที่จะโบกมืลามาร์ลาด้วย

” บายมาร์ซี่ ”

” บายจอห์น และฉันไม่ได้ชื่อมาร์ซี่ ”

” เถอะน่าชื่อมาร์ซี่ น่ารักดี ”

” จอห์น วัตสัน กลับมาเมื่อไรคือตายยย!! ”

เธอตะโกนไล่หลังคนที่ลงบังไดไป ร่างบางนั่งตรงเก้าอี้ไม้ในห้องนั่งเล่นและเปิดโน้ตบุ๊ต แฮริสันเดินมาอยู่หลังอีกคน ร่างสูงจ้องมองที่จอตรงหน้าหญิงสาวแล้วพูดขึ้น

” นั้นรูปครอบครัวคุณหรอ ”

” ใช่ นี้พ่อ แม่ แล้วก็…พี่สาวฝาแฝดฉัน ”

” แล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ ”

” ถ้าเป็นพ่อแม่ฉัน พวกท่านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์น่ะ ส่วนแฝดพี่หายตัวไปนานแล้วตั้งแต่ฉันอายุได้สิบห้าปี แล้วครอบครัวคุณล่ะ? ”

” ผมกำพร้าพ่อแต่ยังเล็ก ผมอยู่กับแม่มาจนกระทั่งผมอายุได้สิบหกปี ท่านก็โดนทำร้ายร่างกายจนเสียชีวิต ”

” แย่จัง เสียใจด้วยน่ะ ”

” ไม่เป็นไรครับ ”

 

ตรืดๆ

 

เสียงข้อความในโทรศัพท์มือถือของมาร์ลาดังขึ้น หญิงสาวหยิบขึ้นมาดู

‘ นี่จอห์นเอง มาที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ มีอะไรให้ดู ‘

‘ ได้ เดี๋ยวจะไปให้เร็วที่สุด ‘

มาร์ลาตอบข้อความอีกฝ่าย เธอลุกมาพลางหยิบเสื้อโค้ตแล้วเดินไปข้างล่าง แฮริสันเดินตามอีกคนไป

” เกิดอะไรขึ้น ”

” จอห์นส่งข้อความมาว่าให้ฉันรีบไปโรงพยาบาลด่วนน่ะ ”

” งั้นผมไปส่งให้ ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

รถออดี้สีดำได้มาจอดที่หน้าโรงพยาบาลทันที ร่างบางมาตามที่อีกฝ่ายบอก เธอยืนอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง

‘ ห้องชันสูตร ‘

จอห์นเดินมาจับบ่าอีกคนแล้วพูดขึ้นกับหญิงสาวอย่างจริงจัง

” มาร์ลา เธอทำใจดีๆไว้น่ะ ”

แล้วอีกคนผายมือไปยังเตียงเหล็กที่มีร่างบางคนนนอนอยู่ คนที่นอนมันค้นตาร่างบางมาก

‘ ผมน้ำตาลแดงเหยียดตรงยาว ตาสีน้ำตาลเข้ม  มีรอยสักรูปนกตรงไหปลาร้า ‘

เธอแทบทรุดไปกองกับพื้น แฮริสันจึงมาพยุงไว้ ร่างบางปากสั่น

” พ่ะ….พี่… ”

” อะไรมาร์ลา ใจเย็นๆแล้วพูดออกมา ”

” พี่มาเดลีน พี่สาวฝาแฝดฉัน…. ”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

” มิสมาเดลีน แม็คกิ๊ฟเวอร์เสียชีวิตจากการจมน้ำ โดยจมน้ำมาสองชั่วโมงแล้วนับจากช่วงเวลาสี่ทุ่ม ”

มอลลี่ ฮูปเปอร์อ่านรายงานชันสูตรศพให้มาร์ลาฟัง ร่างบางฟังไปเงียบๆโดยมีแฮริสันและจอห์นคอยปลอบอยู่ข้างๆ

” จอห์น ฉันมีอะไรมาบอก ”

ทั้งสองจอห์นเหงยหน้าขึ้นพร้อมกัน เชอร์ล็อคเขกหัวตนเองแรงๆ

” หมายถึงจอห์น วัตสัน ”

” มีอะไรเชอร์ล็อค ”

” มาเดลีนมีพี่น้องชื่อ…. ”

” …..มาร์ลา…. ”

หญิงสาวที่นั่งเงียบพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา  เชอร์ล็อคเลยพูดต่อ

” ขอพิสูจน์ความเป็นพี่น้องของเธอกับมาเดลีนสิ ”

” ได้!! ”

เธอปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสองเม็ดเผยให้เห็นรอยสักรูปนกตรงที่เดียวกับร่างที่นอน เธอพูดกับคนตรงหน้า

” มีแค่ฉันกับพี่ที่รู้ตำแหน่งของรอยสักนี้ ”

” …… ”

คนตรงหน้าเงียบและพูดต่อ ในขณะที่หญิงสาวใส่กระดุมเสื้อ

” พรุ่งนี้สารวัตเลสตราดเรียกเธอไปสอบสวน ตอนสิบโมงครึ่ง อย่าสาย อย่าเบี้ยวล่ะ ”

” ฉันไม่เบี้ยวเหมือนนายหรอก เชอร์ล ”

จอห์นได้แต่กุมขมับกับคนตรงหน้าที่กัดกันไม่หยุด

 

TBC.

********************************************

ให้อภัยไรท์ด้วย!!! #กราบเท้าคนอ่านงามๆ ไรท์พยายามเขียนให้เพอร์เฟคและเบทเทอร์แล้ว แต่มันสั้นไป….. เราขอโทษษษษษษษษษษ อะแฮ่มๆๆ กลับมาที่ฟิคต่อ ที่จริงมาร์ลาไม่มีพี่แฝดน่ะ(อ้าว!!)แต่เราแต่งขึ้นเพื่อความมันส์ส่วนตัว #โดนเตะก้านคอ ส่วนรอยสักน่ะ เราไปได้ไอเดียจาก

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ทริส นางเอกจากไดเวอร์เจ้นท์ คนแยกโลก #แปะรูป

shailene_woodley_in_divergent-1920x1200

ประเด็นคือ ชอบรอยสักนางมากเลยขอยืม #ผิด

 

 

 

[Kharla Fic ] Agian (9)

Pairing : John Harrison(SnowPrince!Khan) / HuntsGirls!Marla McGivers

Type:AU Fanfiction

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ บุคลจริง เหตุการณ์จริง สถานที่ใดๆทั้งสิ้น

*********************************************

Chapter 9

Khan P.O.V

ผมนอนหลับๆตื่นๆบนเตียงคนไข้พลางคิดว่าผมจะช่วยมาร์ลาออกมายังไง สักพักผมก็ดึงสายน้ำเกลือออกจากแขนและลุกจากเตียงไป ผมเปิดตู้เสื้อในห้องคนไข้ยังดีเขาเก็บเสื้อผ้าผมไว้ ผมรีบไปเปลี่ยนทันทีแล้วรีบออกจากห้องไปทันที ผมใช้บันไดหนีไฟ สักพักผมได้ยินประกาศเรื่องผมหายไปจากห้องพัก นั้นทำให้ผมเร่งความเร็วมากขี้นจนพ้นไปจากโรงพยาบาลได้(แถมสป็อคกับจิมตามไม่ทันอีกต่างหาก)

.

.

.

.

.

.

.

ตอนนี้ผมมาอยู่ในป่า บรรยากาศอึ้มครึ้มทั้งมืดทั้งหนาว ไหนจะต้นไม้แปลกๆอีก สมแล้วที่เป็นป่าของอีวิลคิง ผมเดินไปเรื่อยๆจนไปถึงปราสาทเก่าของอีวีลคิง สภาพยังดูดีอยู่แต่ทรุดโทรมลงไปหน่อย ผมปีนกำแพงส่วนพระราชวังเข้าไป ตอนนี้ตามทางเดินค่อนข้างเงียบ ผมจึงรีบไปส่วนห้องคุมขังทันที เมื่อผมไปถึงที่นั้นก็พบห้องขังที่ขังมาร์ลาไว้ ผมปรี่ไปจับลูกกรงไว้แล้วเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆ

” มาร์ลาๆตื่นเถอะนี่ผมเอง “

” ใครอีก ฉันบอกแแล้วอย่ามา..ข่าน! “

เธอลุกจากเตียงไม้มาหาผมทันที มือเรียวบางของเธอลอดผ่านลูกกรงมาจับใบหน้าผมไว้ มือของผมกุมมืออีกคนไว้แน่น

” ฉันนึกว่าจะไม่มีคนมาช่วยแล้ว แต่คุณก็มาช่วยฉัน “

” แป๊บน่ะ ผมขอหากุญแจก่อน “

ผมลุกไปหากุญแจที่จะมาไขห้องแต่แล้วมีอะไรมาจับบ่าผมไว้แล้วเข้ากระแทกกับผนัง ผมร้องลั่นออกมาอย่างเจ็บปวด

” แหม่ๆองค์ชายหิมะลงทุนมาถึงนี้เพื่อมาช่วยพรานสาวเลยทีเดียว “

” อีวิลคิง ปล่อยมาร์ลาไปเถอะ ให้เรื่องเป็นเรื่องระหว่างเราสองคนเถอะ…. “

อีวีลคิงเดินตรงมายังผมที่ยังนอนกองกับพื้น แล้วเขากระซิบอะไรกับทหารทมิฬและก็จากไป จากนั้นคนร่างใหญ่ตรงหน้าก็ตรงมาบีบคอผม ผมพยายามแกะมือออก เขายกร่างผมลอยเหนือพื้น

ฉึก! 

เสียงของมีดที่แทงตรงช่วงท้องผมมันดังมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องของมาร์ลาที่ดังขึ้น เขาปล่อยร่างผมลงไปกองกับพื้น เลือดค่อยไหลจากบาดแผลมาอย่างช้าๆ

” ข่านนนนนน! “

” ……. “

ผมพลาดท่าเหรอเนี่ย ตาของผมมองไปยังเธอเป็นเชิงว่า ‘ ผมขอโทษ… ‘ จากนั้นโลกของผมก็ดับวูบไปเลย

.

.

.

.

.

” ข่าน ตื่นเถอะ “

.

.

.

.

.

.

.

” ข่าน เจ้ายังอยู่มั้ย “

.

.

.

.

.

.

.

.

.

” ตื่นสิเฮ้ย!!!! “

ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่มาตบไปตามใบหน้าผมไปมา ผมจึงลืมตาขึ้นมา ผมก็รู้เลยว่าอะไรตบหน้าผม มันคือแมวดำตัวหนึ่ง… เดี๋ยว!!เมื่อกี้มันพูดกับผมใช่มั้ย!?! แมวมันพูดได้เรอะ ผมกำลังจะแหกปากแต่มันเอามือมาอุดปากผม

” แหกปากให้พวกทหารทมิฬมันรู้ตัวเรอะ!!! “

” อูอี้ๆ(เอามือออกจากผมน่ะไอ้แมวบ้า!!) “

” โอเคๆปล่อยก็ได้ “

มันค่อยๆเอามือออกจากปากผม แล้วคืนร่างเป็นคนเหมือนเดิม ผมจำได้แล้ว….. เจ้าแมวดำตัวที่มาร์ลาช่วยมันไว้แล้วตั้งชื่อว่าเชอร์ล็อคนิ ไม่ใช่ๆเขาคือคุณเทวดาสก็อตตี้ เอ๋!ผมงงไปหมดแล้ว

” ข้าปลอมแปลงเป็นเจ้าเหมียวมานานแล้ว องค์ชาย และ….ข้าเกลียดชื่อเชอร์ล็อค!!!มันเฉิ่มมาก “

” ครับๆสนใจผมก่อนมั้ยเลือดจะไหล…แอ้ก! “

ผมก็ล้มไปกองกับพื้นอีกครั้ง จนกระทั่งก็รู้สึกตัวอีกทีก็ที่บ้านจิมพร้อมกับแผลที่รักษาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

__________________________________________________________________

Marla P.O.V

ฉันนอนขดตัวบนเตียงไม้แข็งๆ ให้ตายสิเตียงแข็ง_ิบหาย ฉันเริ่มข่มตาหลับ แต่แล้วได้ยินเสียงเหมือนใครบางคนมาเรียกฉัน

” มาร์ลาๆตื่นเถอะนี่ผมเอง “

” ใครอีก ฉันบอกแแล้วอย่ามา..ข่าน! ”

ฉันลุกจากเตียงไม้มาหาข่านทันที มือฉันของลอดผ่านลูกกรงมาจับใบหน้าเขาไว้ มือของเขากุมมือฉันไว้แน่น

” ฉันนึกว่าจะไม่มีคนมาช่วยแล้ว แต่คุณก็มาช่วยฉัน “

” แป๊บน่ะ ผมขอหากุญแจก่อน “

เขาลุกไปหากุญแจที่จะมาไขห้องแต่แล้วมีอะไรมาจับบ่าอีกคนไว้แล้วเข้ากระแทกกับผนัง นั้นทำให้เขาร้องลั่นออกมาอย่างเจ็บปวด

” แหม่ๆองค์ชายหิมะลงทุนมาถึงนี้เพื่อมาช่วยพรานสาวเลยทีเดียว “

” อีวิลคิง ปล่อยมาร์ลาไปเถอะ ให้เรื่องเป็นเรื่องระหว่างเราสองคนเถอะ…. “

อีวีลคิงเดินตรงมายังข่านที่ยังนอนกองกับพื้น แล้วเขากระซิบอะไรกับทหารทมิฬและก็จากไป จากนั้นคนร่างใหญ่ตรงหน้าก็ตรงมาบีบคอเขาไว้โดยที่เขาออกพยายามแกะมือออก เขายกร่างข่านลอยเหนือพื้น

ฉึก! 

เสียงของมีดที่แทงตรงช่วงท้องข่านมันดังมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องของฉันที่ดังขึ้น เขาปล่อยร่างข่านลงไปกองกับพื้น เลือดค่อยไหลจากบาดแผลของเขามาอย่างช้าๆ ฉันพยายามเอื้อมมือไปหาเขาแต่มันมีลูกกรงมาขวางไว้ หลังจากนั้นทหารทมิฬก็ลากร่างที่หมดสติของเขาไป

” ข่านนนนนน! “

” ……. “

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

ฉันนอนบนเตียงไม้และสะอื้นในลำคอ และนึกถึงข่านเขาเกือบช่วยฉันได้แล้วแต่เขาโดนทหารทมิฬทำร้ายปางตาย มันเป็นภาพที่ติดตาฉันมากสุดในตอนนี้ ฉันพยายามข่มตาหลับ สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตูกรงขังดังขึ้น ฉันจึงเหงยน่ามองและพบแคโรลยืนอยู่ตรงหน้า

” ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากพูดกับฉันเพราะฉันคือลูกของอีวิลคิง แตาฉันไม่ได้ร้ายเหมือนพ่อฉันน่ะ มาร์ ”

ฉันมองหน้าแคโรล ที่จริงตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นคนตรงหน้าด้วยซ้ำแต่อย่างน้อยคนตรงหน้ายังนิสัยดีกว่าอีวิลคิงแล้วกัน แคโรลเห็นว่าฉันสงบลงแล้วจึงพูด

” องค์ชายหิมะของเธอยังไม่ตาย… มีคนมาช่วยไว้ทัน ”

ฉันที่นอนบนเตียยงไม้ลุกพรวดและแทบไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำ ฉันจึงถามอีกที

” จะ…จริงหรอ!? ”

” แคโรล ลูกมาทำอะไรที่ห้องขัง ”

ฉันและแคโรลหันไปก็พบอีวิลคิงยืนอยู่ตรงหน้า เขาดูโมโหมากหลังจากที่ได้ยินลูกสาวเขาพูดว่าข่านยังไม่ตาย ชายสูงวัยเดินปรี่ไปยังฉันที่นอนอยู่บนเตียง เขาจิกหัวเต็มแรงและตบหน้าอีกคนแรงๆ ตอนนี้มีเลือดตรงมุมปาก

” หลังจากที่ข้าได้เลือดเจ้าแล้วนังพราน ข้าจะกรีดเลือดข่าน จะทำให้เขาทรมานจนอ้อนขอความตายจากข้า ”

” คิดว่าทำได้หรอ ไอ้สารเลว! ”

อีวิลคิงเหวี่ยงฉันพื้นแล้วเตะเข้าที่ท้องอย่างแรง ฉันจึงกัดปากข่มความเจ็บปวดไว้ แคโรลเข้ามาห้าม

” พ่อ อย่าเดี๋ยวเธอตาย ”

” จริงสิ ข้าต้องใช้เลือดเธออยู่ ฝากดูนางล่ะ อย่าให้ตาย ”

อีวิลคิงเดินออกจากห้องขัง แคโรลรีบมาดูฉันกองกับพื้น เธอกรอกยาบางใส่ปากฉัน ฉันรู้สึกความเจ็บปวดที่หายไปอย่างรวดเร็ว

” นอนพักซักสองสามชั่วโมง ร่างกายเธอก็จะเหมือนเดิม ขอโทษแทนพ่อฉันด้วยมาร์ ”

” มะ…ไม่เป็นไร… ”

” …แต่… ”

” ขอฉันพักผ่อน….. ”

ฉันลุกจากพื้นเพื่อไปนอนแต่แคโรลเรียกไว้ ฉันจึงหันไป

” เดี๋ยว..! เธอรักองค์ชายข่านใช่ไหม ”

” ใช่… ”

แคโรลยิ้มบางแล้วเดินออกจากห้องขัง โดยทิ้งให้ฉันงงกับคำถาม

” ฉันจะบอกว่าในคืนบรรจบเจ้าชายหิมะของเธอจะมาช่วยแน่ ฉันรับรอง ”

 

TBC.

[Crossover Fic] Beating Heart(Intro)

ขอพูดก่อนเลยน่ะ…..

– ฟิคนี้มันครอสโอเวอร์

– อย่าดราม่าน่ะจ้ะ สวยเตือนท่านแล้ว

– มีทั้ง NL BL ไม่ชอบก็กดออกได้เลย

– อย่าได้เอาสาระกับฟิคนี้ (อ้าว!)  แต่งด้วยความบ้าของไรท์ล้วนๆ

และสุดท้าย…….

 โปรดใช้จักรยานในการอ่านน่ะจ๊ะ #โดนคนอ่านเตะก้านคอ

__________________________________________________

Pairing : John Harrison x Marla McGivers/Sherlock Holmes x John Watson
Type: AU fanfiction / Crossover

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ สถานที่ บุคล เหตุการณ์จริง สถานที่ใดทั้งสิ้น

___________________________________________________

Intro

ณ MI6

” จนท.พิเศษมาร์ลา แม็คกิ๊ฟเวอร์ หัวหน้าเรียบพบน่ะ ”

ทุกคนในแผนกหันมาที่เจ้าของชื่ออย่างพร้อมเพรียง หญิงสาวผู้ที่มีผมยาวสีน้ำตาลแดง นัยต์ตาน้ำตาลเข้ม แต่งกายแบบเวิร์คกิ้งวูแมน เธอลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานของเธอ ร่างบางเดินตรงไปยังห้องทำงานของหัวหน้าที่มีตัวอักษรสีทองว่า ‘ M ‘  หญิงสาวจัดเครื่องแต่งกายตนเองให้เข้าที่ แล้วเดินเข้าไปในห้อง

 

” มีอะไรให้รับใช้ค่ะ? ”

 

เอ็มหรืออเล็กซานเดอร์ มาร์คัส ชายหนุ่มสูงวัยผู้เป็นหัวหน้าหน่วยเอ็มไอซิกส์ และตรงหน้าโต๊ะเขาก็มีคนนั่ง

 

” จนท.พิเศษแม็คกิ๊ฟเวอร์ นี่คือมิสเตอร์ไมครอฟต์ โฮล์ม….. เขาทำงานเป็นข้าราชการขั้นสูงน่ะ ”

 

” ผมไม่นึกว่า…. ”

 

” ไม่นึกว่าจนท.พิเศษแม็คกิ๊ฟเวอร์จะเป็นผู้หญิงเหรอค่ะ? มิสเตอร์โฮล์ม ”

 

เธอยิ้มหวานให้คนตรงหน้าแต่ในใจแฝงไปด้วยตวามโกธรที่เบาบาง ‘ ทำไมมีแต่คนคิดว่าผู้หญิงทำงานนี้ไม่ได้กัน ‘ ร่างบางหันมาทางหัวหน้าของเธอ

 

” ท่านเรียกฉันมาด้วยเรื่องอะไร ”

 

” ….เรื่องนี้ไง…. ”

 

เอ็มส่งแฟ้มบางอย่างมาให้ เธอรับมาดูอย่างเงียบๆ ข้างในมีรูปคนหนึ่ง

‘ เจมส์ มอริอาตี้ ‘

” หมายความว่าไงค่ะ? ก็เขา…. ”

 

” ตายไปแล้ว ซึ่งตอนแรกเราก็คิดอย่างนั้น แต่เขาก็กลับมาแล้ว ”

 

” แล้ว…. ”

 

” เธอดูอีกแฟ้มสิ… มันเป็นแฟ้มเรื่องคู่หูใหม่เธอ ”

 

หญิงสาวเปิดดูอีกแฟ้ม ร่างบางกวาดสายตาดูข้ลมูลในแฟ้ม

 

‘ จอห์น  แฮริสัน ‘

เธอหันมองที่เอ็ม หน้าของร่างบางเริ่มซีดราวกับกระดาษ

 

” เอ็มคะ อย่าบอกน่ะว่า…. ”

 

” จนท.พิเศษจอห์น แฮริสัน คือคู่หูใหม่ของเธอ…. ”

/////////////////////////////////////

ณ ห้อง221B

เชอร์ล็อคนั่งสีไวโอลินเงียบๆ ส่วนจอห์น วัตสันก็นั่งเขียนบล็อกของตนเองไปเงียบๆ มิสซิสฮัตสันยกชากับคุ้กกี้มาวางตรงหน้าทั้งสอง เธอเห็นว่าอีกโซฟาหนึ่งยังว่าง

 

” นี่มาร์ลายังไม่กลับหรือไงเนี่ย ”

 

” ….เธอจะกลับมาในเวลานี้ แล้วเธอจะมาในใบหน้าที่… ”

 

” โธ่เว้ยยย! ”

 

มาร์ลาเดินเข้าห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง เธอเดินตรงไปยังห้องครัว เชอร์ล็อคมองอีกคน

 

” คาดว่าเธอคงเคืองเรื่อง…..ไมครอฟต์ ไม่ก็… ”

 

” หุบปากไปเลย!!”

 

เธอเขวี้ยงมีดผ่ากบเฉียดชายหนุ่ม มีดเฉียดแก้มอีกคนไปนิดเดียว มีดไปปักตรงผนัง มิสซิสฮัตสันร้อง จอห์นตกใจ ทั้งสองรู้ดีว่าเชอร์ล็อคกับมาร์ลาไม่ถูกหน้ากัน เวลาทะเลาะกันมักจะจบด้วย…มีดผ่ากบปักที่ผนัง

 

” มาร์ลา คุณไปสงบสติอารมณ์ก่อนน่ะ ขอโทษแทนเชอร์ล็อค ”

 

จอห์นลุกมาดูอีกคนที่มีแผลเล็กๆตรงใบหน้า ประกอบกับร่างบางที่เดินปึงปังขึ้นห้องไป

 

” นี่ผมผิดอีกใช่มั้ย…. ”

 

” ใช่…. นายก็ก้รู้นี่ว่าเธอเป็นคนยังไง เชอร์ล็อค ”

 

จอห์นทำแผลให้อีกคนเงียบๆ สักพักก็หันไปทางประตูห้องรับแขกก้พบชายหนุ่มร่างสูง ผมสีดำเหยียดตรง นัยต์ตาสีฟ้าเขียว แต่งกายด้วยสูทอย่างดี แต่ที่เชอร์ล็อคตกใจคือ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

คนตรงหน้ามีใบหน้า ไม่สิ หมอนั้นมีลักษณะเหมือนกับเขาทุกอย่างยกเว้นทรงผม

 

TBC.

___________________________________________

ฮัลโหลคนอ่านที่รักและน่ารักทุกคน นั้นไม่ใช่ประเด็น!!

กลับมาที่ฟิดครอสโอเวอร์เราดีกว่า มันเกิดจากความนึกสนุกของโมโม่เองคะ #โดนถรีบบบ  และอยากเห็นนากบ้านไฝว้กับนากอวกาศ ในความคิดโม่ #เงียบไปซ่ะ เนื่องจากในฟิคนี้มีสองจอห์น โม่เลยให้จอห์น แฮริสัน ใช้ชื่อแฮริสันในฟิคนี้ เพื่อป้องกันคนอ่านงงว่ามันคือจอห์นไหนกันว่ะ สำหรับตอนนี้โม่ขอลาไปก่อนน้าาาา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ลืมแปะ
image

image
image

มีไว้เพิ่มอถรรสในการอ่านน่ะจ้ะ #โดนตรบ

[Kharla Fic ] Agian (8)

Pairing : John Harrison(SnowPrince!Khan) / HuntsGirls!Marla McGivers

Type:AU Fanfiction

*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ บุคลจริง เหตุการณ์จริง สถานที่ใดๆทั้งสิ้น

*********************************************

Chapter 8

” แอปเปิ้ลอาบยาพิษ มีคนเดียวที่ทำแบบนี้ได้… ” ฉันพูดกับจิม จิมมมองผลไม้สีแดงเข้มดุจเลือด ราวกับมันบอกจิมว่า เอ็งกิน เอ็งหลับยาวแน่ อิๆๆ

” ใครล่ะ? ” สป็อคถามฉัน ฉันหันมาแล้วพูด

” อีวิลคิง….. ” พอฉันนึกถึงเรื่องนี้ทีไร มันมักจะ…..ขึ้นทุกทีเลย

” แก่จนจะลงโลงอยู่แล้ว! ยังจะอาฆาตพวกเราอีก! ถ้าเจอเขาจะเอาขวานจามหน้ารัวๆๆเลย อีวิลคิงบ้า! ” ฉันสบถออกมา

”  มันมีวิธีแก้… ” ฉันหันไปก็พบไพร์ค เขานั่งบนโซฟา

” ข้าได้ข่าวล่ะ อีวิลคิงนี่ก็น่ะ กัดไม่ปล่อยจริงๆ ” พวกเรามอง

” ทำไมอีวิลคิงต้อง….ฆ่าข่านล่ะ ” ไพร์คมองหน้าสป็อคแล้วตอบ

” ข่านคือรัชทายาทตัวจริงที่จะได้ปกครองอาณาจักรสตาร์ฟลีทไงล่ะ ถ้าไม่มีข่าน…. ” มาร์ลาพูดขึ้น

” ก็เท่ากับว่ากำจัดเสี้ยนนามของตนเอง… แถมแคโรลก็มีสิทธิ์ครองบังลังค์ต่อจากมาร์คัสด้วย เลวล้ำลึกจริงๆ อยากเอาขวานจามหน้าแล้ววุ้ย!! ”  จิมถามไพร์ค

” แล้ววิธีแก้คืออะไรครับ ” ไพร์คชี้ที่ฉัน

”  เธอต้องจูบเขา ” ฉันอึ้งไปทันที

” ฉะ…ฉันต้องจูบเขาอีกหรอ….? ” ฉันเดินไปที่เตียงที่ข่านนอนอยู่ แล้วมองร่างที่นอน ฉันหันมา

” ฉันจะทำก็ได้….แต่ต้องออกจากห้องนี้ให้หมด! ” ทันทีที่ฉันเน้นคำสุดท้าย จิมแทบเผ่นออกจากห้องไม่ทันเลย

ฉันยืนอยู่ข้างๆเตียงข่าน เขายังคงหลับเพราะฤทธิ์ของแอปเปิ้ลอาบยาพิษ ใบหน้าของเขาซีดราวกับหิมะที่เพิ่งร่วงหล่นจากท้องฟ้า ฉันลูบไปใบหน้าอีกฝ่ายเบาแล้วก้มลงจุมพิตที่ปากอีกฝ่ายเบาๆ สักพักฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่กำลังรดที่ต้นคอฉัน

” คอคุณยังหอมเหมือนเดิมน่ะ…. ” ข่านเริ่มกดจมูกลงต้นคอฉันเบาๆ  เขาซุกไซร้ไปมา

” ขะ…ข่าน นายทำอะไรของนาย!? ” ฉันผละออกจากอีกคน พลางลูบคอตนเอง ตอนนี้ในห้องพักคนป่วยเงียบ สักพักฉันรู้สึกถึงบางอย่างที่มากระชากคอฉัน ข่านพุ่งมาหมายจะช่วยฉัน แต่ทว่าเงามัจจุราชเหวี่ยงเขาไปกระแทกกับผนัง ฉันได้ตะโกนชื่อเขาซ้ำๆ จากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกตัวเลย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ฉันตื่นมาในห้องขังที่มีแต่เตียงกับหน้าต่างที่ติดลูกกรงเล็กๆ ฉันชะเง้อมองไปนอกหน้าต่าง

” เฮ้!ช่วยฉันด้วย ฉันโดนลักพาตัว ”  ฉันตะโกนไป แต่ไม่มีใครสน

” แหม่ๆท่าทางอดีตพรานสาวอยากออกไปข้างนอกใจจะขาด… ” ฉันหันมาก็พบชายสูงวัยแต่งกายอย่างดี ถือไม้เท้าสีดำ ฉันจำได้ว่าคนตรงหน้าคือใคร

” อีวีลคิง… ” ฉันเกือบไปบีบคอเขาแล้ว ถ้าไม่มีลูกกรงที่ขวางฉันกับเขาอยู่ ชายสูงวัยหัวเราะ

” คิดเหรอว่าจะจัดการกับข้าได้ นังพรานทรยศ ” ฉันกัดปากตนเอง แล้วพูด

” ท่านต่างหากที่ทรยศ ท่านทรยศต่อพระราชา พระราชินี รวมทั้งองค์ชายด้วย…. ท่านฆ่าพวกเขาต่อหน้าองค์ชายหรือไม่จริง? ”  ฉันยิ้มเยาะคนตรงหน้า  อีวิลคิงพูดขึ้นมา

” งั้น….ข้าจะฆ่าองค์ชายข่านต่อหน้าเจ้า ข้าจะทำให้เขาทนทุกข์ทรมานต่อหน้าเจ้า และเจ้าตายตามเขาเป็นรายต่อไป…. ” ฉันเบิกตาโผล่งและตะโกนด่าอีกฝ่าย

” แก!! ไอ้ปิศาจ!! ” อีวิลคิงหัวเราะอย่างชั่วร้าย เขาทิ้งให้ฉันกรีดร้องต่อไป ฉันทรุดลงไปกับพื้น น้ำอุ่นไหลอาบใบหน้าของฉัน พลางเหงยหน้ามองไปนอกหน้าต่าง

” พระเจ้า โปรดช่วยคุ้มครองข่านด้วย… ลูกรักเขา รักเกินกว่าที่จะเสียเขาไปอีกครั้ง ” ฉันร้องไห้เงียยๆ

____________________________________________

Khan P.O.V

” มันเล่นทีเผลอเลย อีวิลคิง!! ”  จิมโมโหมากตอนนี้ สป็อคปราม

 

” ใจเย็นสิจิม… ” จิมมองมาที่ผม เขาดูโกธรผมมาก

 

” ทำไมนายไม่ไปช่วยเธอ!?!  ” ผมมองหน้าจิมแล้วตวาด

 

” สรุปผมผิดใช่ไหม!! เกิดอะไรก็โทษผมอย่างเดียว ”  ผมเริ่มรู้สึกแย่ที่ปกป้องมาร์ลาไม่ได้ จิมพูดกับผม

 

” ขอโทษ…. ” ไพร์คมองมาทางจิมแล้วพูดขึ้น

 

” ข้าว่าท่านออกไปก่อนเถอะ ปล่อยให้องค์ชายข่านสงบสติก่อน…. ” จิมกับสป็อคเดินออกไป ผมนั่งกอดเข่าบนเตียงและสะอื้นในลำคอเบาๆ

 

” ผู้หญิงคนเดียวยังปกป้องไม่ได้เลย ผมขอโทษ ผมมันแย่ บางทีถ้าผมตายไปตั้งแต่…. ” ไพร์คพูดขึ้น

 

” ข่าน มันไม่ใช้ความผิดของเจ้าหรอก อย่าได้โทษตนเองเลย…. ถ้าหากมาร์ลาเป็นท่าน นางก็คงทำแบบท่านแหละ ท่านทำดีสุดแล้ว ” ผมค่อยๆรู้สึกดีขึ้นมาบาง ผมยิ้มบางให้เขา

TBC.