Pairing : Prince!Spock /SleepyPrince!James T. Kirk
Type: AU Fanfiction
*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ บุคลจริง เหตุการณ์จริง สถานที่ใดๆทั้งสิ้น
***************************************************************
Chapter 10
” จิมครับ คุณต้องพยายามมากกว่านี้ ”
” ไม่ไหว….มัน….. ”
” อดทนหน่อย ”
” ไม่ไหว….มันยากไป ”
” แค่อ่านวิธีล้างคำสาปเองนะ ไม่ได้ไปรบสักหน่อย ”
ผมโอดครวญกับหนังสือตรงหน้าภาษาอะไรกันผมมึน แถมต้องหาของมาประกอบพิธีเอย่างลือดมังกร ของใช้ หรือเส้นผมของคนที่จะทำพิธี บาๆๆ ผมจะกระอักเลือดตายคาหนังสือแล้วครับบบบ
” เพราะงี้คะแนนสอบถึงตกใช่มั้ยละ คุณเจมส์ ”
” เปล่าซะหน่อย ฉันแค่….ไม่อยากเด่นเท่านั้นว๊อย ข่าน ”
ผมแถไปงั้นแหละ เอาจริงผมเกลียดการสอบสุดๆ ขนาดมาร์ลามาติวจนผมบรรลุยังสอบไม่ได้เลย ฮือ….เจมส์ ที. เคิร์ก ผู้สอบได้คะแนนต่ำสุดของคลาส ผมฟุบไปกับโต๊ะ
” สป็อค เขาพิธีต้องทำในคืนที่พระจันทร์จะเต็มดวง แต่ถ้าให้ได้ผลจริงๆต้อง…..ใช้เลือดของคนที่สาปด้วย ซึ่งคือเราต้องไปกรีดเลือดจากอีวิลคิง ” ข่านพูด พลางถือหนังสือเล่ม
” มันยากกว่าไปสอบชิงทุนของมหาลัยอ็อกฟอร์ดอีกนะ ข่าน แค่นายเข้าใกล้ก็เจอทหารทมิฬกระทืบแล้ว ”
” คราวนี้ฉันกรีดได้แน่ ป็อค ”
” ฉันชื่อสป็อค ไม่ใช่ป็อค ข่าน ”
” โว้ยยยย พวกนายสองคนทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ ”
ผมแหกปาก เพราะเริ่มรำคาญ สามัคคีหน่อยสิครับบบบบ เคิร์กขอร้องงงง สักพักผมได้ยินเสียงวิ่งตึกตักมา ปรากฎว่าเป็นเซคอฟ
” ท่านพ่อมดอยู่ไหนครับ ”
” ห้องสมาธินะ เซ มีอะไรเปล่า ”
” ผมไปสอดส่อง…..แถวปราสาทมาครับ และ….. ”
” และ….? ”
” เจอนี่มาครับ…. ”
เด็กหนุ่มตรงหน้าผมยื่นภาพที่เขาถ่ายจากมือถือ เป็นภาพมาร์ลาโดนผูกกับเสาไม้ราวกับจะโดนบูชายัญ ผมผงะ ยัยเตี้ยยยยของจิม จะโดนจับบูชายัญเรอะ!! ข่านชะโงกหน้ามาดุรูปถึงกับหน้าซีดเผือก
” มาร์ลา…. ”
ผมถึงกับชะงัก ถ้าผมไม่รีบหาวิธีแก้คำสาป มาร์ลาก็จะถูกพรากไปจากข่านไปตลอดกาล ผมเลยหันไปทางกองหนังสือและเริ่มตั้งใจหาวิธีอย่างตั้งใจ จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ผมเริ่มง่วงแต่ก็ยังไม่หยุด
Spock P.O.V
ผมได้แต่มองจิมเงียบ เขาดูมุ่งมั่นมากในการที่จะหาวิธีแก้คำสาปมาหลายชั่วโมงแล้ว
” จิมพักก่อนสิ… นายไม่ได้พักมาหลายชั่วโมงแล้วนะ ”
” ผมยังไมเหนื่อยนะ สป็อค… คร่อกก”
นั้นไง ไม่ทันขาดคำจิมก็หลับคาโต๊ะ ผมหัวเราะเบาๆพลางแบกอีกคนไปที่โซฟาแล้วเอาผ้ามาห่ม
” ฝันดีนะครับ เจ้าชายนิทราของผม ”
ผมจูบหน้าผากอีกคนเบาๆแล้วเดินออกไป แล้วผมเจอข่านนนั่งสัปหงกกับกองหนังสือตรงหน้า
” เฮ้ย แกยังไม่หลับอีกหรอวะ ”
” ยังไม่ง่วงนะ…. ฉันอ่านเรื่องฉันอยู่ ”
” นิทานเรื่อง เจ้าชายหิมะกับพรานสาว ? ”
” ใช่ไง…. ตอนจบของนิทานเรื่องนี้ จะเป็นอย่างไร ”
ผมเดินไปดึงหนังสือจากคนตรงหน้า แล้วเก็บตรงชั้นวางหนังสือ
” ตอนจบจะเป็นยังไง นายไม่มีทางรู้หรอกนะ แต่…ถ้านายกับเธอคู่กันจริงๆ ก็ต้องได้คู่กันอยู่ดีแหละ ”
” หรือถ้ามันจบแบบโรมิโอและจูเลียตละ ”
” ข่าน นายมันคิดมากตัวพ่อ!! ฉันละไมเกรนแทบขึ้นเวลาอยู่กับนาย ” ข่านยิ้มและหัวเราะ พลางตบบ่าอีกคน
” นายต่างหากที่คิดมากจนไมเกรนขึ้น ไปนอนละเกลอ ”
ผมแทบไล่เตะเพื่อนคนนี้ทันที ชอบกวนประสาทผมหนัก เขามีลักษณะของเจ้าชายตรงไหนกัน!?
TBC.
****************************************************
ไรท์มาอัพแล้ว เอื้อออะ
momonoy 
T^T มาจนได้ โฮฮฮ นึกว่าลืมไปแล้วนะเนี่ย
ขอบคุณที่มาอัพต่อนะคะ ฟฟฟ
ไรท์พยายาทอัพค่ะ ช่วงนี้ใกล้สอบค่าาา ขออภัยด้วย