Pairing : John Harrison(SnowPrince!Khan) / HuntsGirls!Marla McGivers
Type:AU Fanfiction
*แฟนฟิคนี้แต่งเพื่อความบังเทิงของเจ้าของบล็อกเท่านนั้น ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาพยนต์ บุคลจริง เหตุการณ์จริง สถานที่ใดๆทั้งสิ้น
*********************************************
Chapter 2
เมื่อนานมาแล้ว……
” องค์ชาย ท่านมาทำอะไรตรงนี้ ” ฉันคุกเข่าตรงข้างๆข่าน เขาก้มขัดพื้นอย่างเงียบๆ ฉันรู้ดีว่าอีวิลคิงเขาเป็นไงตั้งแต่วันที่ข่านค่อยๆโตจากเด็กชายเป็นหนุ่มใหญ่ เขาริษยาในหน้าตารูปร่างที่นับวันจะดูดีของข่าน จากลูกเลี้ยงที่เคยสบายก็กลายมาเป็นคนรับใช้ ใช่ฉันรู้จักข่านดี ฉันกับเขาเคยเล่นด้วยกัน เราชอบไปเล่นแถวสวนหลังปราสาทด้วยกัน แต่ด้วยวันเวลาที่ผ่านไป ฉันเติบโตมาเป็นนายพรานนำทางของอีวิลคิง ทำให้ฉันกับเขาไม่ได้คุยด้วย แต่แล้ววันหนึ่งเขาเกือบโดนจับได้ แต่เขาหนีไปได้ อีวิลคิงเรียกฉันเข้าไปพบ
” มาร์ลา เจ้ารู้ใช่มั้ยว่าข้าเรียกเจ้าทำไม ” ฉันกลืนน้ำลาย
” ลูกเลี้ยงข้าหนีไปในป่าอาคม ข้าอยากให้เจ้า…. ” ฉันพูดขึ้น
” อยากให้ข้าทำอะไร ฝ่าบาท ” เขามองฉัน
” หาให้เจอและฆ่าเขาซ่ะ!! ” ฉันอึ้ง ฉันต้องฆ่าคนที่เป็นเพื่อนฉันเหรอ เมื่อฉันไปถึงป่าอาคมก็พบว่าข่าน เขาแย่งมีดสั้นจากฉัน และจ่อมีดมาทางฉัน
” อีวิลคิง เขาส่งเจ้ามาฆ่าข้าใช่มั้ย!! ” ฉันค่อยๆเดินไปหาเขา
” ใช่ แต่ข้าจะไม่ทำ ข้าจะช่วยท่าน ” เขาลดมีดลง แล้วโผลกอดฉัน
” ข้าจะเชื่อใจเจ้าได้ไหม ” สักพักฉันรู้สึกถึงความเปียกชื้นตรงเสื้อ
” เชื่อใจได้สิ ” ฉันลูบหัวเขาเบาๆ หลังจากที่เราทั้งสองกำลังเดินออกจากป่า โชคร้ายอีวีลคิงได้ให้ข่านกินแอปเปิ้ลอาบยาพิษระหว่างทางที่ไปสู่อาณาจักรของเคิร์ก
” ข่านนน!!! ท่านต้องฟื้นสิ อย่าตายน่ะ ” ไพร์คจับบ่าฉัน ฉันซบข่านนอนแน่นิ่งบนเตียง เขาแต่งกายด้วยชุดสีขาวเหมือนกับผิวของเขา เคิร์กกับสป็อคทำท่าจะเข้ามา แต่ไพร์คห้ามไว้
” ให้เวลานาง… ” ทั้งสามเดินจากไป ตอนนี้ทั้งห้องมีแต่ฉันกับข่าน ฉันลูบหน้าอีกคนอย่างแผ่วเบา ทำไมฉันรู้ใจตนเองช้าอย่างนี้ว่า….รักผู้ชายที่อยู่สูงกว่าฉัน เขาเป็นองค์ชาย ฉันเป็นแค่สามัญชนที่ต่ำต้อย ฉันก้มหน้าตนเองไปและจุมพิตเขาอย่างแผ่วเบา
” ข้ารักท่าน ข่าน ” ฉันเดินจากไป แต่มีบางอย่างมาโอบเอวฉันไว้ ฉันหันไปก็พบว่า….เขาตื่น ฉันหันไปกอดร่างสูงแล้วปล่อยโฮออกมา
” เจ้าร้องไห้ เพราะข้า… ” ฉันซบไหล่อีกคน เขาลูบหลังฉัน
” ข้ารักเจ้า มาร์ลา ” ฉันสะดุดกับคำพูดของเขา
” แต่ข้าเป็นเพียงนายพรานหญิงที่ต่ำต้อยน่ะ ท่านรักข้าไม่ได้หรอก ” ข่านจับคางฉัน เขาปัดน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าฉัน ฉันพูดต่อ
” ความรักของข้ากับท่าน มันเป็นไปไม่ได้ ” เขาจับบ่าฉัน
” เป็นไปได้สิ ” ฉันนึกบางอย่างได้
” แต่ท่านมีเจ้าหญิงแครลแล้ว ” ข่านมองฉันอย่างงงๆแล้วพูด
“ข้าเห็นนางเป็นแค่กนิษฐา แต่สำหรับเจ้า เจ้าคือว่าที่พระชายาของข้าน่ะ ” ฉันหน้าขึ้นสี เขาเลื่อนหน้ามาใกล้ฉัน ลมหายใจอุ่นของเขารดมาที่ต้นคอฉัน
” จะว่าไปนับวันเจ้ายิ่งโตยิ่งสวยขึ้นน่ะ ข้าขอถามอะไรเจ้าอย่างหนึ่งได้ไหม ” ฉันขมวดคิ้ว ข่านเอานิ้วมาแตะที่ริมฝีปากฉัน
” จูบเจ้าได้ไหม…. ” ท่านถามอะไรบ้าๆน่ะ ฉันกัดปากเงียบ เขาเลยจับหัวฉันแล้วประกบจูบลงไป มือของฉันโอบคออีกคนไว้ สักพักเขาจับฉันมาอยู่บนเตียง ตอนนี้เขาอยู่บนตัวฉัน หน้าของไซร้คอฉันไปมา
” เอ่อ ข้าคงไม่ได้รบกวนเวลาส่วนตัวพวกเจ้าใช่ไหม ” ฉันหันไปก็พบว่าเคิร์กยืนอยู่ ข่านลุกจากเอวฉัน แล้วดึงฉันให้ลุกจากเตียง นั้นเป็นคืนสุดท้ายที่ฉันกับข่านใช้เวลาร่วมกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ เวลาปัจจุบัน
ฉันยังคงออนเฟสอยู่ และอ่านหนังสือไปด้วย สักพักก็มีคนทักเฟสมา ฉันคลิกดูก็พบว่าเป็นจิม
JK : ยัยเตี้ยยังไม่นอนอีกน่ะ
MMG : ตามมาแขวะถึงเฟสเลยน่ะ _ิ๋ม
๋JK : ก็เธอทำให้ฉันต้องไปดูหนังกับโบนส์ กว่าจะบ้านได้ มันดึกมากรู้ป่ะ
MMG : นายโกธรฉันใช่มั้ย งั้นพรุ่งนี้ฉันเลี้ยงสเวนเซ่นนาย มาเจอที่หน้าห้างตอนแปดโมง ห้ามสาย
และฉันก็รีบออกจากเฟสทันทีก็จิมมันจะทักอะไรอีก ฉันนั่งกุมขมับเพราะวันนี้เจอแต่เรื่องแปลกๆ ฉันเลยเปิดเพลงจากคอมฟังไปพลางๆ
Some saw the sun
Some saw the smoke
Some heard the gun
Some bent the bow
Sometimes the wire must tense for the note
Caught in the fire, say oh
We’re about to explode
Carry your world, I’ll carry your world
Carry your world, I’ll carry your world
Some far away
Some search for gold
Some dragon to slay
Heaven we hope is just up the road
Show me the way, lord because I am about to explode
Carry your world, I’ll carry your world
Carry your world, I’ll carry your world
Carry your world, and all your hurt
ฉันหลับตาฟังเพลง Atlas ของ Coldplay และฉันก็เผลอหลับไป
______________________________________________
Khan P.O.V
ผมเดินออกจากห้องน้ำ ผมนั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือพลางเปิดสมุดวาดรูป
‘ วาดรูปสวยจัง ‘ ผมนึกถึงคำพูดของมาร์ลาตอนอยู่บนรถ สักพักผมหน้าแดงเฉย อ๊ากกก ผมกำลังเขินใช่ไหม ผมสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไป ผมเดินไปที่ห้องนั่งเล่น แล้วเห็นว่าสป็อคยังคงนั่งจ่อหน้าคอม ได้เวลาแขวะแล้วสิน่ะ
” เฮ้ย สป็อค แกจะจ้องคอมจนตาจะหลุดจากเบ้าแล้ว ” เขาหันมา แล้วโต้
” แหม่ที่นายน่ะ นั่งวาดรูปนางในฝันอยู่ถึงตีห้า ” ผมว้ากใส่
” อ๊ากกกกก สป็อคคคคคคคคค ” เขาหัวเราะและพูดต่อ
” งั้นมาร์ลาผมขอ ” ผมขึ้นเลย ผมกระโดดบีบคออีกคน
” มาร์ลา ฉันจองว้อยยย ” เขาหัวเราะ แล้วบอกว่าแค่ล้อเล่น ผมผละออกแล้วสบถ
” ใจหายหมดเลยวุ้ยยย ”
_________________________________________
ณ เวลาเช้าของมาร์ลา
ฉันเดินมาที่หน้าห้างก็พบว่าจิมมันยืนรออยู่หน้าห้างก่อนฉันแล้ว ฉันเลยเดินไปทัก
” แหม่ ไอ้จิม พอบอกว่าเลี้ยง มึงมาไวเลย ” แหงสิ ปกติจิมไม่เคยมาตามนัดเลยแบบนัดให้มาเจอตอนแปดโมง มันมาสิบเอ็ดโมง
” แต่ร้านมันไม่เปิด ไปร้านหนังสือกันป่ะ ” ฉันชวนไป แต่จิมชี้ไปที่ร้านหนึ่ง แล้วพูด
” มาร์ ทำไมไม่ไปดูร้านนั้นอ่า ” ฉันมองแล้วถอนหายใจ
” ก็ได้ ” ฉันเดินนำไป เมื่อเราเข้าไปถึงร้านก็พบว่าในร้านนี้มีของแปลกๆขายฉันยืนจ้องสร้อยเส้นหนึ่ง มันเป็นสร้อยเงินมีจี้เพชรเป็นรูปหัวใจสีดำ แถมสร้อยเส้นนี้มันคุ้นตาฉันมาก จิมเลยไปดูส่วนอื่นๆของร้าน สักพักคนขายเข้ามาทักพวกเรา เขาพูดเสียงสำเนียงสก็อต
” เชิญดูได้เลย ” ฉันเลยดูอย่างอื่นไปพลางๆ สักพักได้ยินเสียงจิมคุยกับใครเข้า ฉันหันไปดูก็พบอาจารย์ไพร์ค
” อ้าว พวกเธอ คุณแม็คกิ๊ฟเวอร์ คุณคงดีขึ้นแล้วสิน่ะ ” ฉันยิ้มแหย แล้วนึกขึ้นได้ว่านัดจิมมาเลี้ยงไอติมนิ ฉันพูดกับจิม
” จิมไปกัน เดี๋ยวต้องต่อคิวกันอีก ” ฉันเกือบลืมเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
” สมน้ำหน้า แย่งตรูกินเยอะเลยน่ะ จิม ” ฉันพูดเย้ยจิม เพราะเขาแย่งกินหมด ตอนนี้จิมเลยจุก
” ง่า ของฟรีนิ ก็เลยต้องกินให้คุ้มอ่า ” ฉันหันมา แล้วยิ้มโฉดให้อีกคน
“คราวหน้า….เลี้ยงตรูหล่ะ ” จิมหน้าเหวอไปทันที หลังจากนั้นจิมขอตัวกลับบ้านไปก่อน ฉันเลยตัดสินใจไปเดินไปเดินเล่นแถวด้านล่าง
” เหมี้ยว~ ” ฉันหันไปก็พบแมวน้อยสีดำนอนขดตัวอยู่ข้างทาง ท่าทางมันบาดเจ็บ ง่าาา น่าสงสาร ฉันเลยตรงดิ่งไปหามัน
” เจ้าแมวน้อยไม่ต้องกลัวน้า ฉันจะช่วยแกเอง มานี่เหมี้ยวๆ ” แต่ท่าทางมันจะกลัวฉัน ทำไงดี ฉันเลยลูบหัวมัน แล้วค่อยอุ้มๆ สักพักได้ยินเสียงใครบ้างคนพูดขึ้น
” มาร์ลา เธอทำอะไรอยู่ ” ฉันหันไปก็พบจอห์นยืนอยู่
” จอห์นฉันช่วยฉันที คือแมวตัวนี้บาดเจ็บ แถมฉันไม่รู้ทางไปโรงพยาบาลสัตว์ด้วยสิ ” เขามองหน้าฉัน แล้วพูด
” ตามผมมาสิ ” ฉันเดินตามเขาไปจนไปถึงโรงพยาบาลสัตว์ เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงตั้งแต่เจ้าแมวน้อยเข้ารักษา ฉันเดินวนไปรอบ จนจอห์นทักขึ้น
” ผมตาลายแล้ว ” ฉันหันมา
” ก็เป็นห่วงมันนิอ่า ” สักพักหมอเดินมาหาฉัน ฉันถามทันที
” มันเป็นไงบ้างค่ะ หมอ ” หมอพูดขึ้น
” กลับวันนี้ได้ ส่วนค่าใช้จ่ายก็….. ” ฉันกลืนน้ำลาย เพราะตอนนี้ในกระเป๋าเงินฉันมีแบงค์ไม่กี่ใบเอง จอห์นจับบ่าฉันแล้วพูดขึ้น
” ผมจ่ายเองครับ ” หลังจากที่ฉันกับจอห์นเดินออกจากโรงพยาบาล ฉันอุ้มเจ้าแมวน้อยไว้ในอ้อมแขน
” ฉันตั้งชื่อมันว่าเชอร์ล็อคแล้วกัน ดีมั้ย จอห์น ” เขาหันมองที่ฉันแล้วยิ้ม
” อืม ผมชอบชื่อนี้ เหมือนกัน ” เขาเดินมาส่งฉันถึงที่ แล้วเขาก็กลับไป จะว่าไป….ฉันยืมเงินเขามาจ่ายค่ารักษาเจ้าเหมียวนิ ฟร้าากกก คืนตอนที่เจอครั้งหน้าแล้วกัน
TBC.
____________________________________________________
– สร้อยที่มาร์ลาดูในร้าน มันมีความเกี่ยวข้องบางอย่างระหว่างมาร์ลากับข่าน แต่ขออุบแล้วกันคืออะไร
-สร้อยที่มาร์ลาดู มีหน้าตาประมารเน้
– จอห์น เอ้ยข่าน มัวแต่ซึนอยู่ได้
momonoy 